270.000 κρητικούς σκότωσαν οι χριστιανοί το 961

-Το 960 ο Βυζαντινός αυτοκράτωρ Ρωμανός Β’ και ο παρακοιμώμενος Ιωσήφ Βρίγγας ανέθεσαν στον Αρμένιο στρατηγό Νικηφόρο Φωκά τον αφανισμό της Κρήτης και των Κρητικών. Ο τεράστιος βυζαντινός στόλος ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη στις 5 Ιουλίου 960. Αποτελείτο από 3300 πλοία που μετέφεραν στρατό και εφόδια.
Οι Ρωμαιοβυζαντινοί είχαν στρατολογήσει βάρβαρα στίφη Σλαύων, Αρμενίων και Ρώσων, για να κατασφάξουν τους Έλληνες της Κρήτης.

Ο M. Canard, στο Byzance et les Arabes μας πληροφορεί ότι οι Έλληνες διέθεταν μόλις 240 πλοία και ζήτησαν από τους Άραβες πολεμοφόδια και στρατό. Εκείνο τον καιρό οι Άραβες με επικεφαλής τον Χαμβδά πολεμούσαν στο μέτωπο της Μικράς Ασίας τους βυζαντινούς κατακτητές, και έτσι δεν μπόρεσαν να τους στείλουν παρά μικρές ποσότητες πολεμοφοδίων, αλλά καθόλου στρατό. Έτσι οι γενναίοι Κρητικοί μαχητές αντιμετώπισαν μόνοι τους τον τεράστιο βυζαντινό στόλο που μετέφερε 500.000 βυζαντινούς κατακτητές στο ηρωικό Νησί.

Οι Έλληνες γρήγορα έμαθαν τα νέα και άρχισαν να οχυρώνωνται. Η ιστορία έχει καταγράψει ως επικεφαλή της ηρωικής αντιστάσεως την Κρητικοπούλα Ιέρεια της Αρτέμιδος Κλεαγέτη.

Ο Πρίσκος στην χρονογραφία του μας πληροφορεί ότι ήταν μόλις 25 ετών το 960, και αμέσως άρχισε να εμψυχώνει τους Κρητικούς περιδιαβαίνουσα όλα τα οχυρά. Η Κλεαγέτη ήταν πολύ μορφωμένη και γόνος ιερατικής οικογενείας. Η μητέρα της λεγόταν Ζηνόκλεια, ήταν Ιέρεια της Ήρας, και είχε πάρει μέρος στην μάχη της Κρήτης κατά των Βυζαντινών το 949. Με το τόξο της είχε σκοτώσει 50 βυζαντινούς κατακτητές. Η Ζηνόκλεια τελούσε τα Ελληνικά Μυστήρια και είχε διδάξει από μικρή την θυγατέρα της Κλεαγέτη το πώς να πολεμά τους κατακτητές.

Ο Λέων Διάκονος στην Ιστορία του αναφέρει την Κλεαγέτη με υβριστικούς όρους. Την αποκαλεί «γύναιον εταιρικόν», «αναιδές», και ότι τάχα έκανε μαγγανείες. Όμως της αναγνωρίζει, αν και με υβριστικό τόνο, ότι ήταν μάντισσα και ότι ήταν ατρόμητη, καθώς πλησίαζε μόνη της μέχρι τα φυλάκια των Ρωμαιοβυζαντινών και τους προκαλούσε σε πόλεμο.

Οι Κρητικοί Ιερείς και Ιέρειες μόλις αντίκρισαν του πρώτους Ρωμαίους στρατιώτες έκαναν “καθαρμό σε όλο το Νησί για να φύγει το χριστιανικό μίασμα”.

Ο Νικηφόρος Φωκάς αμέσως μετά την απόβαση αρχίζει γενική επίθεση. Σφάζει αρκετούς Κρητικούς τις πρώτες ημέρες. Νοιώθοντας ότι η νίκη του θα είναι εύκολη εξ αιτίας του τεραστίου όγκου του στρατεύματός του, δίνει 10.000 βυζαντινούς στρατιώτες στον στρατηγό Νικηφόρο Παστιλά και τον διατάσσει να εισβάλει στην ενδοχώρα του Νησιού και να κατασκοπεύσει τους Κρητικούς.

Η ατρόμητη Ιέρεια Κλεαγέτη απαντά με ανταρτοπόλεμο. Βάζει τις Κρητικοπούλες να δίνουν κρασί στους βυζαντινούς στρατιώτες, να τους μεθούν και να αποσπούν πληροφορίες. Αφού τους διέλυσαν την πειθαρχία η Κλεαγέτη διέταξε τους 400 Κρητικούς που είχε υπό τις διαταγές της να λάβουν θέσεις μάχης στα βουνά.

Μόλις οι Κρητικοί είδαν τους βυζαντινούς αποδιοργανωμένους ξεκίνησαν επίθεση με επικεφαλής την ηρωική Ιέρεια της Αρτέμιδος. Οι Ρωμαιοβυζαντινοί αντιστάθηκαν με σθένος. Η Κλεαγέτη σημάδεψε με το τόξο της τον στρατηγό Νικηφόρο Παστιλά, κτύπησε το άλογό του και τον ανάγκασε να ξεκαβαλικέψει. Αμέσως χύμηξε πάνω του με το τσεκούρι της και τον σκότωσε.

Οι Ρωμαιοβυζαντινοί σε αυτή την δεύτερη φάση του αγώνος τράπηκαν σε φυγή αλλά οι Κρητικοί τους πήραν στο κυνήγι. Ελάχιστοι από τους στρατιώτες του Νικηφόρου Παστιλά κατόρθωσαν να επιστρέψουν ζωντανοί στο στρατόπεδο του Νικηφόρου Φωκά.

Ο Φωκάς, ωσάν να χτυπήθηκε από κεραυνό, μόλις άκουσε τα νέα άρχισε να ετοιμάζει ενέδρες. Άρχισε να πολιορκεί τον Χάνδακα (Ηράκλειο).

Ο Πρίσκος, έχει καταγράψει το πώς απευθύνθηκε στους στρατιώτες του λέγων: «Δεν νομίζω να αγνοεί κανείς σας την επιθετικότητα και το θράσος των απογόνων της Αριάδνης, τις τόσες διαρπαγές και τα φονικά που έχουν διαπράξει κατά των Ρωμαίων. Δεν ανέχεται η εκκλησία του Χριστού να λυμαίνωνται το χριστεπώνυμο πλήθος οι ειδωλολάτρες.

Μην εξοκείλετε στην απειθαρχία και την καλοπέραση διότι θα πάθετε ότι και οι στρατιώτες του Νικηφόρου Παστιλά. Ας μην σπαταλάμε τον καιρό μας με οκνηρία και μέθη, αλλά παραμένοντας Ρωμαίοι ας επιδείξουμε στον πόλεμο κατά των ειδωλολατρών το γενναίο μας φρόνημα».

Μετά πήρε τον στρατό του και άρχισε επίθεση καθώς είχε πληροφορίες ότι 40.000 Κρητικοί ετοιμάζονταν να του επιτεθούν αιφνιδιαστικά και να τον εκδιώξουν από το Νησί. Ο Νικηφόρος Φωκάς περίμενε να νυκτώσει και επιτέθηκε το βράδυ στους Κρητικούς, οι οποίοι δεν άκουσαν την Κλεαγέτη και έκαναν το λάθος να κατασκηνώσουν σε πεδιάδα.

Εκεί ο Νικηφόρος Φωκάς τους έπιασε στον ύπνο, απροετοίμαστους, και τους έσφαξε όλους. Ο Νικηφόρος Φωκάς, για να αποδείξει το πόσο βάρβαρος ήταν και το πόσο μισούσε τους Έλληνες, διέταξε τους στρατιώτες του να κόψουν τα κεφάλια των Ελλήνων και να τα μαζέψουν σε σακκιά.

Ύστερα διέταξε να τα καρφώσουν σε κοντάρια και να τα τοποθετήσουν μπροστά στο κάστρο του Χάνδακος. Μετά, όπως διασώζει ο Λέων Διάκονος, ο Φωκάς διέταξε όσα κεφάλια Κρητικών περίσσεψαν να τα εκσφενδονίζουν με τις βαλλίστρες μέσα στα τείχη του κάστρου…

Οι Κρητικοί μόλις ανεγνώρισαν τους ομοφύλους των, ξέσπασαν σε οιμωγές. Ακούστηκαν κλάματα. Τρόμος κατέλαβε το στρατόπεδο των Κρητικών. Ακούστηκαν κραυγές και θρήνοι ωσαν η πόλη να είχε ήδη κατακτηθεί. Μολονότι δεν είχαν καμμία διάθεση για ειρήνη με τους Ρωμαίους, τώρα είχαν χάσει το θάρρος τους. Εκείνη την δύσκολη στιγμή εμφανίστηκε στα τείχη η νεαρή Ιέρεια Κλεαγέτη. Το πρόσωπό της έλαμπε από ζωντάνια όταν ενθάρρυνε τους Κρητικούς.

Ο Πρίσκος διέσωσε τα λόγια της: «Γενναίοι άνδρες και γυναίκες, αιώνες τώρα πολεμούμε τους Ρωμαίους. Οι Θεοί δεν μας εγκατέλειψαν, πάντα στέκονται στο πλευρό μας. Μόλις κατατροπώσαμε τους Ρωμαίους του Παστιλά. Τώρα θα λιποψυχήσουμε μπροστά σ’ έναν ασεβή Ρωμαίο; Εμπρός! Τραβήξτε τα σπαθιά. Ακονίσατε τους πελέκεις. Τεντώσατε τα βέλη. Θάνατος στους Ρωμαίους κατακτητές. Βοήθησέ μας Τοξόκλυτη Θεά. Ίσιωσε τα θανατηφόρα βέλη μας να βρουν τον στόχο τους».

Η νεαρή Ιέρεια αμέσως διατάζει επίθεση. Εμψυχωμένοι από την ατρόμητη Ιέρειά τους που όρμησε πρώτη, 35.000 Κρητικοί, μαζί και γυναικόπαιδα, εφορμούν εναντίον των βυζαντινών κατακτητών. Ο Νικηφόρος Φωκάς ταράζεται από την ξαφνική αντεπίθεση. Αλλά πριν προλάβει να συνέλθει καταμετρά 90.000 χιλιάδες νεκρούς, οι περισσότεροι από τα επίλεκτα βυζαντινά σώματα των Αρμενίων.

Ο Νικηφόρος Φωκάς αναγκάζεται να σαλπίσει υποχώρηση. Έβλεπε πιά ότι ήταν πολύ δύσκολο να κατατροπώσει τους Κρητικούς και μάλιστα με τέτοια οχυρά. Αποφάσισε, γράφει ο Λέων Διάκονος, να πολιορκήσει τον Χάνδακα(Ηράκλειο). Αποφάσισε να λιμοκτονήσει τους Κρητικούς μέχρις ότου κατασκευάσει νέες πολιορκητικές μηχανές. Έτσι τελείωσε ο χειμώνας του 960-961.

Κατά την διάρκεια του χειμώνος δεν έπαυσαν τελείως οι εχθροπραξίες. Ομάδες καταδρομών των Κρητικών κτυπούσαν συνεχώς τους βυζαντινούς κατακτητές. Οι απώλειες των Κρητικών έφτασαν τις 30.000 νεκρούς και των βυζαντινών τις 110.000 νεκρούς, αναφέρει ο M. Canard στο Byzance et les Arabes.

-Στο τέλος Φεβρουαρίου του 961, ο Νικηφόρος Φωκάς άρχισε πάλι τον πόλεμο με νέο στρατό και εφόδια που παρέλαβε από την Κωνσταντινούπολη. Αντιθέτως η θέση των Κρητικών γινόταν όλο και πιό δύσκολη καθώς τα τρόφιμα λιγόστευαν και ο ναυτικός αποκλεισμός του Νησιού δεν επέτρεπε τον ανεφοδιασμό.

Οι στρατιωτικοί αρχηγοί των Κρητών, Ναύκλος και Ανεμάς, έκαναν συμβούλιο και αποφάσισαν να περιμένουν, μέσα στην πόλη, βοήθεια από τους Άραβες. Όμως η Κλεαγέτη τους είπε να συνεχίσουν τον ανταρτοπόλεμο στα βουνά και να μην πολεμήσουν μέσα στην πόλη διότι το κάστρο ίσως να μην αντέξει την πολιορκία. Τελικά υπερίσχυσε η γνώμη του Ανεμά, η οποία δυστυχώς απεδείχθη μοιραία…

Οι Ρωμαίοι κατακτητές άρχισαν την πολιορκία σκάβοντας κάτω από την τάφρο και άρχισαν να ξεκολλούν πέτρες από το τείχος. Πρόσθεσαν ξύλα στα υποστηρίγματα και τους έβαλαν φωτιά. Σε λίγο η φωτιά απανθράκωσε τα υποστηρίγματα και δύο επάλξεις του κεντρικού τείχους κατέρρευσαν. Αμέσως όρμησαν στην πόλη τα ρωμαιοβυζαντινά βαρβαρικά στίφη και άρχισαν γενική σφαγή χωρίς να κάνουν διάκριση αμάχου και μαχομένου πληθυσμού. Τα γυναικόπαιδα έτρεχαν να κρυφτούν στα σοκάκια αλλά οι βυζαντινοί τους εξολόθρευαν ανηλεώς. Για τρεις ολόκληρες ημέρες δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να σφάζουν άμαχο πληθυσμό…

Η κατάκτηση της Κρήτης ολοκληρώθηκε στις 7 Μαρτίου 961. Οι πηγές κατέγραψαν 200.000 νεκρούς Κρητικούς, μαζί με τα γυναικόπαιδα, που γενοκτόνησαν οι βυζαντινοί υπάνθρωποι. Μαζί με τους ήδη νεκρούς Κρητικούς στα πεδία των μαχών, το Ολοκαύτωμα της Κρήτης αριθμεί 270.000 νεκρούς, σφαγιασθέντες από τα βαρβαρικά στίφη του Νικηφόρου Φωκά.

Ο Νικηφόρος Φωκάς, χωρίς κανένα ίχνος θεοσέβειας, ανδρείας και πολιτισμού, ζήτησε να βρουν το πτώμα της ηρωικής Ιέρειας Κλεαγέτης. Μόλις οι ρωμαιοβυζαντινοί το βρήκαν, ο βάρβαρος Αρμένιος στρατηγός διέταξε να της κόψουν το κεφάλι και να το καρφώσουν σε ένα κοντάρι. Αφού το έφτυσε, το περιέφερε πάνω στο άλογό του ως τρόπαιο…

Ο Νικηφόρος Φωκάς για να ολοκληρώσει την καταστροφή της Κρήτης διατάσσει την φυλετική αλλοίωση του Κρητικού λαού. Εγκαθιστά στο ηρωικό Νησί βαρβάρους Σλαύους, Ρώσους και Αρμένιους. Επιπλέον διατάσσει τους μοναχούς των χριστιανών να εκχριστιανίσουν βιαίως τον Κρητικό λαό. Ο Νίκων ο «Μετανοείτε» αποβιβάζεται στην Κρήτη με προστασία βυζαντινής φρουράς και αρχίζει νέες σφαγές.  

Παρά την τρομακτική γενοκτονία, οι Κρητικοί ανένηψαν και συνέχισαν τον Ιερό Αγώνα για Ελευθερία, κάτι που αποδεικνύεται με την απειλητική επιστολή που έστειλε ο Αλέξιος Κομνηνός το 1192, όπως αναφέραμε και στην αρχή του άρθρου μας.

Η Γενοκτονία 270.000 Κρητικών από τους βυζαντινούς κατακτητές το 961 έχει χαραχθεί βαθιά στην μνήμη όλων των Ελλήνων παρά τις προσπάθειες των ρωμαιοβυζαντινών κατακτητών να την διαγράψουν.

Ξεπερνώντας κάθε όριο θράσους, ο τουρκικής υπηκοότητας «Πατριάρχης» των χριστιανών Βαρθολομαίος, πριν από δύο χρόνια, έστησε τον …ανδριάντα(!) του Νικηφόρου Φωκά στην Κρήτη(!!!).

Όπως δείχνουν τα γεγονότα υπάρχουν ακόμη ανοικτοί λογαριασμοί μεταξύ Ελλήνων και νεορωμαιοβυζαντινών…

Πηγές:

Λεων Διάκονος, Ιστορίαν

Μ. Canard, Byzance et les Arabes

Πρίσκος, Κρητικά, στην συλλογή Jan Greaco-Romanum

Γρηγορίου Παπαδοπετράκη, Ιστορία των Σφακίων. Αθήνα 1971

Το βιβλίο του Δ. Ν. Κοκκινάκη για τη δολοφονία του Κυβερνήτη – Καινούργια στοιχεία – Τα μυστηριώδη πρόσωπα που βρίσκονταν το μοιραίο πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου 1831 στον Άγιο Σπυρίδωνα του Ναυπλίου – Ο κλειστός από τους Άγγλους «Φάκελος Καποδίστρια»

Το άρθρο μας για τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, που γράψαμε στις 23/4/2017 στο protothema.gr, είχε μεγάλη απήχηση και ευχαριστούμε θερμά τους αναγνώστες και τις αναγνώστριές μας.

Σ’ αυτό παρουσιάσαμε την εκδοχή που είναι η «κρατούσα» μέχρι σήμερα, ότι δηλαδή, δολοφόνοι του Κυβερνήτη ήταν ο Γεώργιος και ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης. Υπάρχει όμως και μια άλλη άποψη, που έχει δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, οι Μαυρομιχαλαίοι δεν ήταν οι δολοφόνοι του Καποδίστρια.

Το βιβλίο του Δ. Ν. Κοκκινάκη

Ο Δημήτριος Ν. Κοκκινάκης («Γυθεάτης»), κατάγεται από πολύ παλιά, μανιάτικη οικογένεια του Γυθείου. Γεννήθηκε το 1941. Το 1960, εισήλθε στη Σχολή Μηχανικών Αεροπορίας (Σ.Μ.Α.), απ’ όπου και αποφοίτησε το 1964 ως «Ανθυποσμηναγός», Μηχανικός έργων. Το 1986-87, αποστρατεύτηκε από την Πολεμική Αεροπορία. Ασχολήθηκε ακόμα με τη ζωγραφική, τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνία. Επί 45 χρόνια, ασχολήθηκε με το θέμα της δολοφονίας Καποδίστρια. Στο δίτομο έργο του «Ποιοι δολοφόνησαν τον Καποδίστρια», Γ’ έκδοση,  Εκδ. ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ 2007, που αποτελείται από 1.300 σελίδες, αναφέρει πολλά καινούργια και άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία. Στηριζόμενοι στην ΕΠΙΤΟΜΗ του έργου αυτού, με τίτλο «Αθώοι του Αίματος Τούτου», θα παρουσιάσουμε σήμερα μερικά από τα στοιχεία αυτά.
Θα πρέπει βέβαια οι αναγνώστες μας, να ανατρέξουν και στο προηγούμενο άρθρο για τη δολοφονία του Ι. Καποδίστρια, για να μπορούν να κάνουν τις συγκρίσεις και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Έγινε τελικά η συνάντηση Καποδίστρια- Πετρόμπεη με τη μεσολάβηση του Ρώσου ναυάρχου;

Θα εξετάσουμε τα σημαντικότερα καινούργια στοιχεία που παρουσιάζει ο κ. Κοκκινάκης.
Σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι υπόλοιποι, μια μέρα πριν τη δολοφονία του Κυβερνήτη, επρόκειτο να γίνει συνάντηση Καποδίστρια – Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, με τη μεσολάβηση του Ρώσου ναυάρχου Ρίκορντ, προκειμένου οι δύο άντρες να λύσουν τα όποια προβλήματα υπήρχαν μεταξύ τους. Είδαμε ότι η συνάντηση αυτή, δεν έγινε στις 26 Σεπτεμβρίου 1831. Φεύγοντας ο Πετρόμπεης, πέρασε από το σπίτι όπου έμεναν οι δικοί του και σε ερώτησή τους «τι έγινε», ο Μαυρομιχάλης, δείχνοντας τα δεσμά του τους είπε: «Δεν βλέπετε;». Ο Δ. Κοκκινάκης, παρουσιάζει στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία, η συνάντηση ΕΓΙΝΕ στις 22 Σεπτεμβρίου 1831. Τα νέα αυτά στοιχεία είναι. Η κατάθεση του υπασπιστή του Ναυάρχου Ρίκορντ, Μπαζίλι και η κατάθεση του Γ. Τερζή, αυτόπτη και αυτήκοου μάρτυρα της στιχομυθίας των Μαυρομιχαλαίων. Ο Γεώργιος Σταύρος Τερζής (Ράπτης στο επάγγελμα), έμενε στο ίδιο «συγκρότημα» κατοικιών με τους Μαυρομιχαλαίους. Αναφέρει ότι όντως η συνάντηση Καποδίστρια – Πετρόμπεη έγινε στις 22/9/1831 και ο Μαυρομιχάλης, απαντώντας στην ερώτηση των δικών του, τους είπε: «Μην ανησυχείτε, διότι σε 5-6 μέρες θα είμαστε μαζί». Την άλλη εκδοχή, που συνοψίζεται στη φράση «Δεν τα βλέπετε» (εννοεί τα δεσμά), ο Δ. Κοκκινάκης την αποδίδει στον οχτάχρονο τότε Δημητρακάκη. Το εντυπωσιακό είναι ότι η κατάθεση αυτή έχει κλαπεί από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, ωστόσο ο Δ. Κοκκινάκης την εντόπισε στη «Γενική Εφημερίδα» (1830-1831), την αντίστοιχη της σημερινής «Εφημερίδας της Κυβερνήσεως»! Επίσης, ο Δ. Κοκκινάκης, δεν δέχεται ότι οι Μανιάτες είχαν επαναστατήσει, Γράφει μάλιστα χαρακτηριστικά ότι ο Πετρόμπεης, υποτίθεται ότι πήγαινε να ξεσηκώσει τους συμπατριώτες του αλλά συνελήφθη από τον Κανάρη στο Κατάκωλο!
Οι Μανιάτες, φαίνεται ότι ζητούσαν απλώς την απομάκρυνση του τοποτηρητή Κορνήλιου, ο οποίος ήταν ορκισμένος εχθρός των Μαυρομιχαλαίων.
Για το ότι οι Μαυρομιχαλαίοι είχαν αγοράσει καινούργια πιστόλια, υπάρχει μία και μοναδική κατάθεση ενός Ναυπλιώτη εμπόρου όπλων. Αν πάντως ισχύουν αυτά που γράφει και αποκαλύπτει ο Δ. Κοκκινάκης, ότι δηλαδή η συνάντηση Καποδίστρια – Πετρόμπεη έγινε, και είχε αίσια έκβαση, τότε μάλλον ο Κωνσταντίνος και ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης, δεν είχαν κάποιο προφανή λόγο να σκοτώσουν τον Κυβερνήτη για λόγους εκδίκησης.
Τα σημαντικότερα όμως στοιχεία που φέρνει στο φως η 45χρονη έρευνα του Δ. Κοκκινάκη, θεωρούμε ότι είναι αυτά που αφορούν την ημέρα της δολοφονίας του Καποδίστρια και όντως περιπλέκουν την υπόθεση…

Το μοιραίο πρωινό - Τα νέα δεδομένα

Τα νέα στοιχεία που φέρνει στο φως η μακροχρόνια έρευνα του Δ. Κοκκινάκη, ιδιαίτερα εκείνα που αφορούν τη μέρα της δολοφονίας, είναι άκρως ενδιαφέροντα.
Στα σημαντικότερα από αυτά, θα αναφερθούμε εδώ. Ο Δ. Κοκκινάκης, συμφωνεί με τα στοιχεία που παραθέσαμε στο προηγούμενο άρθρο (εκτός φυσικά από το ότι τον Καποδίστρια δολοφόνησαν οι Μαυρομιχαλαίοι). Προσθέτει όμως καινούργια και κάνει μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις – επισημάνσεις. Το μοιραίο πρωινό της 27ης Σεπτεμβρίου 1831, όπως είδαμε, οι Μαυρομιχαλαίοι φόρεσαν βαριές και λαμπρές φορεσιές. Κάποιος που έχει σκοπό να διαπράξει μια δολοφονία, σίγουρα δεν φορά ρούχα που εμποδίζουν τις κινήσεις του. Παράλληλα, ο Γεώργιος, ο οποίος 15 μέρες νωρίτερα είχε φέρει την έγκυο σύζυγό του και την ανήλικη κόρη του στο Ναύπλιο, επέτρεψε στη γυναίκα του να μεταβεί στην εκκλησία για να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία. Αν είχε σκοπό να δολοφονήσει τον Κυβερνήτη, μάλλον δεν θα έκανε κάτι τέτοιο.  Εκείνο το πρωινό, ο μονόχειρας Κοζώνης (ο οποίος ήταν ο καλύτερος …μπιλιαρδιστής στην Ελλάδα, όπως γράφει στο βιβλίο του «ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ», ο Κωνσταντίνος Β. Κωνσταντάρας), ζήτησε να συνοδεύσει αυτός τον Κυβερνήτη καθώς κάποιος άλλος σωματοφύλακας είχε αρρωστήσει. Ο Κοζώνης, στην κατάθεσή του, είπε ότι στην Πλατεία Αναβρυτηρίου, μέσα στο σκοτάδι, συνάντησαν τους Μαυρομιχαλαίους. Εκείνοι χαιρέτησαν με σεβασμό τον Κυβερνήτη κι αυτός ανταπέδωσε τον χαιρετισμό. Ο Δ. Κοκκινάκης αναρωτιέται, γιατί οι Μαυρομιχαλαίοι δεν σκότωσαν εκεί τον Καποδίστρια. Θα ήταν σαφώς πιο εύκολο και, πιθανότατα θα μπορούσαν εύκολα να ξεφύγουν. Μεγάλο ενδιαφέρον, παρουσιάζει η εκτενής αναφορά στα πρόσωπα που βρίσκονταν μέσα και έξω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα. Ο δρόμος μπροστά από την εκκλησία, είναι στενός και δεν μπορούσαν να βρίσκονται κοντά στον Καποδίστρια πολλά άτομα. Αλλά και μέσα στην εκκλησία, καθώς ήταν πολύ πρωί, βρίσκονταν μόνο λίγα, ηλικιωμένα κυρίως άτομα. 
Όταν έφτασε ο Καποδίστριας κοντά στην είσοδο της εκκλησίας, γύρω του, κατά τον Δ. Κοκκινάκη βρίσκονταν ακόμα οι: Γεώργιος και Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, οι οποίοι, λόγω του ότι ήταν «αρέστο» (υπό κράτηση), όπως είπε ο Γεώργιος στον επίτροπο του ναού Σωτήριο Μητρόπουλο, δεν μπορούσαν να μπουν σ’ αυτόν. Ο σωματοφύλακας Κοζώνης (ή Κοκκώνης), ο στρατιώτης Λεωνίδας (ή Λέων ή Λεωνίδης), 40 ετών, συνοδός – σωματοφύλακας του Κυβερνήτη, οι στρατιώτες Γεωργίου και Καραγιάννης, «φύλακες» των Μαυρομιχαλαίων, ο εκκλησιάρχης Γούτος, δύο «ξηρακιανοί νέοι», όπως γράφει ο Δ. Κοκκινάκης και ένας ζητιάνος (ο οποίος ίσως ταυτίζεται με τον ένα από τους δύο ξηρακιανούς νέους). Επίσης, υπήρχαν δύο ξένοι περιηγητές (πιθανότατα ένας Σκωτσέζος κι ένας Ουαλός), οι οποίοι μάλιστα κατέθεσαν ως μάρτυρες κατά την ανάκριση. Οι καταθέσεις τους έχουν χαθεί (;). Αναρωτιόμαστε πάντως, τι γύρευαν δύο ξένοι περιηγητές, ένα πρωινό Κυριακής του Σεπτέμβρη του 1831 (γύρω στις 6 π.μ. μάλιστα), σε μια εκκλησία της, τότε, ελληνικής πρωτεύουσας;
Σαν να λέμε, ότι δύο ξένοι τουρίστες, στις 6 π.μ. μια Κυριακή του Σεπτέμβρη του 2017, θα βρίσκονται έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών. Ο Δ. Κοκκινάκης, γράφει ότι είναι πολύ κοντά στο να βρει τα ημερολόγιά τους. Κατά την άποψή μας, αυτό το καινούργιο στοιχείο, είναι άκρως ενδιαφέρον.

Η στιγμή της δολοφονίας του Καποδίστρια

Θα παραθέσουμε την εκδοχή του Δ. Κοκκινάκη που φυσικά διαφέρει απ’ όσα γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. 
Κάποιος απ’ όσους αναφέραμε παραπάνω, έκανε κίνηση για να πιάσει την πιστόλα του. Βλέποντας αυτή την κίνηση, ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης έκανε ένα άλμα προς τα πίσω (κατάθεση μάρτυρα Βαλτινού) και πυροβόλησε τον «υποψήφιο δολοφόνο» (Κοζώνη ή κάποιον άλλο). Αστόχησε όμως και η σφαίρα καρφώθηκε δίπλα από την είσοδο του ιερού ναού. Ο δολοφόνος του Καποδίστρια (αν δεν ήταν ο Κοζώνης), μπήκε ανάμεσα στους σωματοφύλακές του και τον ίδιο και πυροβόλησε τον Κυβερνήτη στο ινίο: «…Επί της κατ’ ινίον χώρας μάλλον προς τα δεξιά παρά προς τα αριστερά, τραύμα στρογγυλόν, εισδυτικόν, πλατύ και μακρόν, επτά μέχρι οχτώ εκατοστόμετρων, κατενεχθέν δια πυροβόλου όπλου…).
(Πόρισμα του γιατρού Σ. Καρβελά, το οποίο όμως δεν ανακοινώθηκε. Αντί γι’ αυτό, δημοσιεύθηκε άλλο, χωρίς ιατρικές υπογραφές).
Στη συνέχεια, ο στρατιώτης Καραγιάννης, πυροβόλησε τον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη στην κοιλιά. Αυτοί ήταν οι τρεις πυροβολισμοί που ακούστηκαν. Για το μαχαίρι με το οποίο, λέγεται, ότι ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης χτύπησε τον Καποδίστρια, το βρήκε πάνω στον Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη (;) ο δεκανέας Ανδρέας Βούλγαρης, που βρισκόταν, άγνωστο γιατί, μέσα στον Άγιο Σπυρίδωνα ένοπλος και ένστολος (κάτι απαγορευμένο για το 1831). Το μαχαίρι, κατέθεσαν ότι το είδαν ο Κοζώνης και ο Λεωνίδας, ο οποίος δεν πυροβόλησε γιατί, όπως ισχυρίστηκε, είχε ξεχάσει να γεμίσει το όπλο του!

Οι καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων

Υπάρχουν κάποιες πραγματικά εντυπωσιακές καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων, που δίνουν μια άλλη τροπή στην υπόθεση της δολοφονίας Καποδίστρια.
Ο 23χρονος επιλοχίας Δημήτριος Μεσηνέζης, συναντήθηκε με τρεις περίεργους φουστανελοφόρους κοντά στον Άγιο Σπυρίδωνα, μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη. «ήτο ο μόνος που πιθανότατα είδε τους πραγματικούς δολοφόνους φεύγοντας από τον τόπο του φονικού», γράφει χαρακτηριστικά ο Δ. Κοκκινάκης.
Ο ένας επίτροπος του Αγίου Σπυρίδωνα Σωτήριος Μητρόπουλος, δεν κατέθεσε τίποτα σε βάρος των Μαυρομιχαλαίων. Ο άλλος επίτροπος, Πολύκαρπος Νικολάου, είδε να πυροβολεί τον Κυβερνήτη ο Γεώργιος (!) και κατέθεσε ότι ο Κωνσταντίνος πυροβόλησε στον τοίχο! Επίσης ανέφερε ότι είδε ένα «παιδί ξηρακιανό», για το οποίο όμως δεν γίνεται μνεία στη συνέχεια.
Ο 34χρονος Ιωάννης Σαράντου, που βρισκόταν κοντά στο παγκάρι, «χρέωσε» τον πρώτο πυροβολισμό σε κάποιον που φορούσε μαύρη κάπα. Ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης, φορούσε άσπρο μπουρνούζι… Η κυρία Παρασκευούλα, που έμενε απέναντι από τον Άγιο Σπυρίδωνα, παρακολούθησε όλη τη σκηνή του φονικού και ήξερε πολύ καλά τους Μαυρομιχαλαίους κατέθεσε ότι: «Τον Καποδίστρια επυροβόλησαν δύο τους οποίους ΔΕΝ γνωρίζει».

Μερικές ακόμα λεπτομέρειες

Στο θανάσιμο τραύμα του Ιωάννη Καποδίστρια, βρέθηκαν 2,5 μπαλαρμάδες (ο μπαλαρμάς ήταν είδος βλήματος που χρησιμοποιούνταν παλιότερα και το οποίο αποτελούνταν από δύο σφαίρες οι οποίες συνδέονταν μεταξύ τους με σύρμα, ετυμ. < γαλλ. Balle ramee).
Τα όπλα του Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη, ήταν γεμισμένα με πυριτοβολές, τυποποιημένα φισέκια δηλαδή, τα οποία δεν περιείχαν μπαλαρμάδες, αλλά βόλια (σφαίρες).  Ο αυτόπτης μάρτυρας Γεώργιος Μονφεράτος, 22χρονος ανθυπολοχαγός τότε, είδε και περιγράφει την πληγή του Κωνσταντίνου και δήλωσε απερίφραστα πως ήταν πληγωμένος στην κοιλιά και όχι στην πλάτη (από πυροβολισμό του Κοζώνη,όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο).  Υπάρχουν πολλά ακόμη στοιχεία, σε σχέση κυρίως με τη δίκη του Γεώργιου Μαυρομιχάλη και τις «συναλλαγές» με τους Γεωργίου και Καραγιάννη. Προτιμήσαμε να εστιάσουμε βασικά στο γεγονός της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια, που νομίζουμε ότι παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.

Ο άκρως απόρρητος φάκελος Καποδίστρια που αρνούνται να ανοίξουν οι Άγγλοι

Ένα από τα μέλη της Αντιβασιλείας, που κυβερνούσαν ουσιαστικά τη χώρα μας μέχρι την ενηλικίωση του Όθωνα, ήταν ο Γκέοργκ Λούντβιχ φον Μάουρερ (Georg Ludwig von Maurer), που γεννήθηκε το 1790 στο Ερπολτσχάιμ της Γερμανίας και πέθανε το 1872 στο Μόναχο.
Ο Δ. Κοκκινάκης, κάνει λάθος, γιατί τον αναφέρει ο «εκ των Αντιβασιλέων Σκώτος Maouer».
Ο Μάουρερ, με πολύ σημαντικό νομοθετικό έργο στη χώρα μας, είχε ως Υπουργός Δικαιοσύνης στα χέρια του, το σύνολο των σχετικών με τη δολοφονία του Καποδίστρια εγγράφων και δημιούργησε ένα φάκελο με τίτλο «THE ASSASSINATION OF KAPODISTRIAS» (“H Δολοφονία του Καποδίστρια»), με υπότιτλο «MINISTER DE LA JUSTICE A’ SA MAJESTE LE ROIS POOR LA REGENCE». Ο φάκελος αυτός, βρέθηκε στην Αγγλία (γιατί άραγε;) και παραμένει ερμητικά κλειστός ως σήμερα.
Οι Βρετανοί αρνήθηκαν να δώσουν στοιχεία σε όποιον το ζήτησε. Στον Δ. Κοκκινάκη, απάντησαν πως τα στοιχεία αυτά «είναι μέρος των Αγγλικών Ιστορικών Αρχείων»…

Επίλογος

Το ότι αφιερώσαμε δύο άρθρα στη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, ελπίζουμε να βοήθησε τους αναγνώστες να μάθουν καινούργιες λεπτομέρειες και να διαμορφώσουν σαφέστερη άποψη για το τι ακριβώς έγινε. ΔΕΝ έχουμε καμία σχέση και καμία προσωπική γνωριμία με τον Κύριο Κοκκινάκη, θεωρούμε όμως ότι κάποια από τα στοιχεία που παρουσιάζει, είναι άκρως ενδιαφέροντα.
Και δυο λόγια ακόμα για τον Ι. Καποδίστρια.
Καθιέρωσε το διαβατήριο στη χώρα μας. Μόνο στη Ρωσία και την οθωμανική αυτοκρατορία υπήρχε ως τότε!
Τέλος, οι χειρισμοί του στην εξωτερική πολιτική και ιδιαίτερα στο πώς κατάφερε να φτάσει τα σύνορα της Ελλάδας στη λεγόμενη γραμμή Αμβρακικού – Παγασητικού, ήταν κάτι παραπάνω από υποδειγματικοί.
Με το συγκεκριμένο θέμα, ελπίζουμε να βρούμε τον χρόνο, να ασχοληθούμε διεξοδικά!
 

Του Ελευθέριου Ρήνου

Το banquedorient.org αποκαλύπτει σήμερα μια πολύ σημαντική ένορκη κατάθεση συνταξιούχου εφοριακού, που όσο ήταν ακόμη εν ενεργεία και στα πλαίσια του καθήκοντός της, έλεγξε την Εθνική Τράπεζα. Η εφοριακός, κατά τη διάρκεια του επίσημου ελέγχου, αποκάλυψε σημαντικά στοιχεία για την υπόθεση της Τράπεζας της Ανατολής.

Η μάρτυρας ήδη πραγματοποίησε δύο ένορκες καταθέσεις στο Ειρηνοδικείο, μπροστά στην Ειρηνοδίκη Αθηνών. Σε αυτές κλήθηκε,  να συμμετάσχει η Εθνική Τράπεζα, όπως προβλέπεται και μάλιστα διατάχθηκε από δικαστή στη μία από τις δύο περιπτώσεις. Ωστόσο, η Εθνική Τράπεζα επέλεξε να μην παραστεί στη διαδικασία. Στα δικόγραφα που έχουν κατατεθεί, η νομική ομάδα της Εθνικής Τράπεζας δεν τόλμησε να αντικρούσει οποιονδήποτε από τους ισχυρισμούς της εφοριακού – μάρτυρος.

Για λόγους προστασίας των συμμετεχόντων, το banquedorient.org, καλύπτει πάντοτε τα προσωπικά στοιχεία στα διάφορα δικόγραφα. Τα γεγονότα που περιγράφονται αφορούν τη δεκαετία του 1980 και οι συγκεκριμένες ένορκες μαρτυρίες έχουν κατατεθεί ήδη ενώπιον αστικών δικαστηρίων, που μελετούν την υπόθεση της Τράπεζας Ανατολής.

* Σημείωση. Στο γραφικό που συνοδεύει το κείμενο και μέσα στις φλόγες, βρίσκονται παραταγμένοι οι παλαιοί Διοικητές της Εθνικής Τράπεζας, όπως συνήθως τους αναρτά η ίδια η τράπεζα. Θεωρώ πως ακόμη και αυτοί θα διασκεδάζουν με τις εξελίξεις της υπόθεσης.

Η ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΑΚΙΝΗΤΩΝ
ΠΟΥ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1980 ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΡΕΥΣΤΟΠΟΙΗΘΕΙ

Ακολουθεί αυτούσιο το κείμενο της ένορκης κατάθεσης:

“Καταθέτω με την ιδιότητά μου ως εφοριακού ελεγκτού του Υπουργείου Οικονομικών υπηρετήσασα στη Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε.Ε. Αθηνών, οδός Ελευθερίου Βενιζέλου, 57, στην Καλλιθέα Αττικής, ως Επόπτρια Ελέγχου στην ίδια Δ.Ο.Υ με αντικείμενο τους ελέγχους φορολογίας εισοδήματος μεταξύ άλλων και των κάτωθι εταιριών : Αλουμίνιο της Ελλάδος (ΠΕΣΙΝΕ), Μότορ Όιλ, ΠΕΤΡΟΛΑ, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε., ΒΙΟΧΑΛΚΟ, Ελληνική Ζυθοποιία – ΑΜΣΤΕΛ, ΙΟΝ, ΒΙΒΕΧΡΩΜ, COLGATE, Ελευθέριος Μουζάκης Α.Ε. (Πεταλούδα), ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΤΙΤΑΝ, ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΧΑΛΚΙΔΟΣ, ΣΑΡΑΝΤΗΣ Α.Ε., ΝΙΚΑΣ Α.Ε., ΑΒ Βασιλόπουλος, Ταχυδρομεία Ελλάδος, ΗΣΑΠ, Όμιλος Μαρινόπουλου, κλπ.

Μου εδόθη η εντολή από τον Προϊστάμενό μου έφορο της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε.Ε. Αθηνών, για τον έλεγχο των ακινήτων της Εθνικής Τράπεζας. Προς τούτο συνεργάστηκα στο κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Σταδίου, αριθμός 38 με τον κ. Καλαποδάκη (εκ Θεσσαλονίκης), γενικό διευθυντή αυτής, και με το δικηγόρο της Τράπεζας κύριο Λαμπρόπουλο.

Αναζητώντας λοιπόν τις ιδιοκτησίες και τίτλους ορισμένων εκ των ακινήτων όπως για παράδειγμα του ακινήτου της οδού Σοφοκλέους, αριθμός 6, αλλά και των ακινήτων που βρίσκονται δεξιά και αριστερά της σιδηροδρομικής γραμμής του Σταθμού Λαρίσης έως Σουνίου όπου 500 μέτρα δεξιά και αριστερά της σιδηροδρομικής γραμμής, υπήρχαν ιδιοκτησίες της Εθνικής Τράπεζας, των οποίων οι τίτλοι (αλλά και η τύχη) των οικοπέδων αγνοούνται μέχρι σήμερα, διεπίστωσα ότι όπως μου είπαν τόσο ο κ. Λαμπρόπουλος όσο και ο κ. Καλαποδάκης, πολλά ακίνητα όπως και της Αριστείδου, αριθμός 6, ανήκουν στην Τράπεζα της Ανατολής της οποίας η εκκαθάριση δεν έληξε μέχρι και σήμερα και γι΄ αυτό δεν υπήρχαν τίτλοι ιδιοκτησίας μεταγεγραμμένοι στο υποθηκοφυλακείο στο όνομα της Εθνικής Τράπεζας”.

Η έδρα της πρώην Τράπεζας Ανατολής στην όδο Σοφοκλέους, αριθμός 6, στο κέντρο της Αθήνας. Το Υποθηκοφυλακείο Αθηνών δεν έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα να εκδώσει πιστοποιητικό ιδιοκτησίας για το συγκεκριμένο ακίνητο.

Η μάρτυρας συνεχίζει λέγοντας: “Μετέπειτα, όλως τυχαίως ένας ιδιώτης και φίλος με το όνομα XXXXX XXXXX, κάτοχος μετοχής της Τράπεζας της Ανατολής μου ζήτησε να ελέγξω τους ισολογισμούς εκκαθαρίσεως της Τράπεζας Ανατολής, τους οποίους του είχε χορηγήσει η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και τους οποίους μου επέδειξε, καθώς και πάρα πολλά στοιχεία που είτε είχε στην κατοχή του είτε αναζητήσαμε από κοινού στο γενικό αρχείο του Κράτους αλλά και στο Υποθηκοφυλακείο Αθηνών”.

ΟΙ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΑΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ

“Από τον έλεγχο των στοιχείων αυτών και των επιδειχθέντων ισολογισμών διαπιστώσαμε τα παρακάτω.

Από τους ισολογισμούς εκκαθάρισης της Τράπεζας της Ανατολής λείπουν πολλά βασικά στοιχεία με αποτέλεσμα να μην μπορούν να θεωρούνται οι οικονομικές καταστάσεις που έλεγξα, ισολογισμοί, διότι στερούνται του βασικού περιεχομένου ενός ισολογισμού, ενώ λείπει η τελική εκκαθάρισις (ισολογισμός) των εκκαθαριστών οι οποίοι επαύθησαν βιαίως από την Εθνική Τράπεζα χωρίς να ολοκληρώσουν το έργο τους ως είχαν αποκλειστική αρμοδιότητα και υποχρέωση και να μην ολοκληρωθεί και καταγραφεί ο οριστικός τελικός ισολογισμός της εκκαθάρισης.

Ουδείς ισολογισμός υπογράφεται από τους ορισθέντες εκκαθαριστές. Η μη υπογραφή των ισολογισμών από τους εκκαθαριστές αρκεί από μόνη της για να θεωρηθεί ένας ισολογισμός ως άκυρος. Και οι εξαμηνιαίες οικονομικές καταστάσεις πρέπει να φέρουν την υπογραφή των εκκαθαριστών, αφού αυτοί είναι υπεύθυνοι για τη σύνταξή τους.

Από τα έγγραφα που μου επεδείχθησαν διαπίστωσα ότι στην εκκαθάριση της Τράπεζας της Ανατολής παύθηκαν οι εκκαθαριστές παράτυπα από τον αντιπρόσωπο της Εθνικής Τράπεζας χωρίς να έχει αυτός τέτοιο δικαίωμα, λίγες μέρες πριν την υπογραφή αυτού, που σύμφωνα με την Εθνική Τράπεζα, αποτελεί τον τελικό ισολογισμό, τον δε τελικό ισολογισμό υπογράφει αντί των εκκαθαριστών ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Ιωάννης Δροσόπουλος. Είναι εντελώς άκυρος, ο σύμφωνα με την Εθνική Τράπεζα τελικός ισολογισμός εκκαθάρισης χωρίς υπογραφή των ορισθέντων εκκαθαριστών που βιαίως επαύθησαν και δεν αντικαταστάθηκαν.

Διαπίστωσα επίσης ότι δεν υπάρχει έγκριση του ισολογισμού από τη Γενική Συνέλευση. Βάσει του νόμου περί ανωνύμων εταιριών ο ισολογισμός εκκαθάρισης όπως κάθε ισολογισμός, πρέπει να εγκρίνεται από τη Γενική Συνέλευση των μετόχων η οποία διατηρεί τα δικαιώματά της μέχρι και τη λήξη της εκκαθάρισης.

Με έκπληξή μου διαπίστωσα επίσης ότι δεν έχει γίνει απογραφή. Απογραφή πρέπει να γίνεται κατά την έναρξη της εκκαθάρισης και πριν τη σύνταξη του τελικού ισολογισμού εκκαθάρισης. Απογραφή πρέπει να γίνεται επίσης κάθε χρόνο πριν τη σύνταξη του ετήσιου ισολογισμού.

Ο τελικός ισολογισμός εκκαθάρισης πρέπει να γνωστοποιείται στο Υπουργείο Οικονομικών και εν συνεχεία να δημοσιεύεται τόσο στο Φ.Ε.Κ., όσο και στην εφημερίδα της καταστατικής έδρας της εταιρίας που εκκαθαρίζεται. Αν δεν γίνουν οι δημοσιεύσεις, η εκκαθάριση δεν θεωρείται περατωθείσα. Το τελευταίο στάδιο για να κλείσει η εκκαθάριση είναι η ενέργεια των δημοσιεύσεων.

Πριν την λήξη της εκκαθάρισης η οποία συντελείται με τις δημοσιεύσεις στο Φ.Ε.Κ. και στον τύπο, οι μέτοχοι δεν μπορούν να διεκδικήσουν την αξία της μετοχής τους αφού δεν είναι ξεκάθαρο ποια είναι η αξία που ενσωματώνει η κάθε μετοχή. Μετά την οριστική λήξη της εκκαθάρισης και τις δημοσιεύσεις έγκυρου ισολογισμού εκκαθάρισης ώστε να λάβουν γνώση οι ενδιαφερόμενοι, αρχίζει η προθεσμία για την είσπραξη των απαιτήσεων των μετόχων οι οποίες είναι πια εκκαθαρισμένες.

Εννοείται ότι ακόμη και να έχει γίνει δημοσίευση ισολογισμού εκκαθάρισης, αν αυτός δεν φέρει την υπογραφή των εκκαθαριστών δεν έχει ολοκληρωθεί η εκκαθάριση. Μετά την νομότυπη δημοσίευση ισολογισμού εκκαθάρισης αρχίζει να τρέχει και η παραγραφή για την είσπραξη των απαιτήσεων των μετόχων από την εκκαθάριση.

Άκουσα ότι ελέχθη από την Εθνική Τράπεζα ότι η ειδική εκκαθάριση δεν ήταν εκκαθάριση αλλά σύμβαση. Πιστεύω ότι μου μεταφέρθηκε η πληροφορία λάθος διότι δεν θα μπορούσε η Εθνική Τράπεζα να ισχυρίζεται κάτι τόσο άτοπο. Εγώ διάβασα το περιεχόμενο μίας σύμβασης συγχώνευσης μεταξύ Εθνικής Τράπεζας και Τράπεζας Ανατολής, η οποία προβλέπει το διορισμό εκκαθαριστών οι οποίοι ανέλαβαν την αποστολή να διενεργήσουν ειδική εκκαθάριση. Η ειδική εκκαθάριση είναι απαραίτητη προκειμένου να προσδιοριστεί το ενεργητικό και παθητικό καθώς και οι απαιτήσεις των μετόχων από την εξαγορά της υπό συγχώνευση Τράπεζας και να προσδιοριστεί η καθαρή θέση της εταιρίας.

Οι μετοχές της Τράπεζας Ανατολής μετά την υπογραφή της σύμβασης συγχώνευσης ακυρώθηκαν ως συμμετοχή σε εταιρία, κάτι φυσιολογικό αφού η εταιρία και εν προκειμένω η Τράπεζα Ανατολής μπαίνει σε διαδικασία εκκαθάρισης. Όμως δεν ακυρώνονται οι μετοχές ως τίτλοι που ενσωματώνουν αξία δηλαδή ως χρεόγραφα, ως αξιόγραφα. Αυτός είναι και ο λόγος που ενώ καταβλήθηκε σε κάποιους μετόχους μία προκαταβολή των 200 δραχμών, η μετοχή όχι μόνο δεν διατρήθηκε, αλλά τους επεστράφη προκειμένου να την παραδώσουν στην Εθνική Τράπεζα όταν τους καταβάλει το ποσό που θα προκύψει ανά μετοχή μετά τη δημοσίευση του τελικού ισολογισμού εκκαθάρισης και την τυπική λήξη της εκκαθάρισης”.

ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΗ
Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

“Εννοείται ότι όλοι οι ισολογισμοί και όλα τα έγγραφα που ενσωματώνουν οικονομικά στοιχεία και αφορούν την Τράπεζα Ανατολής, βρίσκονται στην κατοχή της Εθνικής Τράπεζας, αφού μπορούν ακόμη και μετά ογδόντα χρόνια να ζητηθούν από τις ελεγκτικές υπηρεσίες της Εφορίας και του Υπουργείου Οικονομικών σχετικά έγγραφα. Τέτοια στοιχεία υπάρχουν και διατηρούνται καλώς στο υπόγειο της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε.Ε. Καλλιθέας, όπως και στις πρώην γενικές αποθήκες της Εθνικής Τράπεζας στη Μαγούλα Αττικής.

Οι ισολογισμοί της εκκαθάρισης εννοείται ότι πρέπει να περιλαμβάνουν όλα τα οικονομικά στοιχεία είτε αφορούν ενεργητικό είτε παθητικό. Από τα στοιχεία, έγγραφα και τους ισολογισμούς που μου επεδείχθησαν, διαπίστωσα ότι δεν συμπεριλήφθηκαν στους ισολογισμούς εκκαθάρισης της Τράπεζας Ανατολής σοβαρά προσδοκώμενα έσοδα, κάτι παράνομο και φορολογικά ανεπίτρεπτο. Συγκεκριμένα δεν μπήκαν στους ισολογισμούς εκκαθάρισης, αλλά ούτε και στον τελικό ισολογισμό, απαιτήσεις από ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου αξίας 15.000.000 χρυσών δραχμών τα οποία όμως η Εθνική Τράπεζα εισέπραξε από το Ελληνικό Δημόσιο στις 6.12.1941 και παρανόμως καρπώθηκε (που σε κανένα ισολογισμό δεν αναφέρεται), ενώ ανήκαν στην Τράπεζα Ανατολής, όπως επίσης δεν μπήκαν στον ισολογισμό απαιτήσεις έναντι τρίτων οι οποίες ήταν εκκρεμείς σε Δικαστήρια, καθώς και άλλα οικονομικά στοιχεία που θα αύξαναν το ενεργητικό της Τράπεζας της Ανατολής.

Η εκκαθάριση, κατά τα προβλεπόμενα στο νόμο, δεν έχει ανώτατο χρονικό περιορισμό, μετά την παρέλευση του οποίου να θεωρείται αυτοδικαίως περατωθείσα , αλλά απαιτούνται να ολοκληρωθούν όλες οι απαραίτητες ενέργειες, ανεξαρτήτως του πόσο θα διαρκέσουν. Η εκκαθάριση μπορεί να περατωθεί με τις σχετικές δημοσιεύσεις μόνο όταν τελειώσουν όλες οι οικονομικές εκκρεμότητες, το κλείσιμο των οποίων θα αποτυπωθεί στον τελικό ισολογισμό εκκαθάρισης ο οποίος θα δημοσιευθεί υπογεγραμμένος από τους εκκαθαριστές. Αν απαιτηθεί, η εκκαθάριση μπορεί να διαρκέσει πολλά έτη ή και πολλές δεκαετίες, δεδομένου ότι ο νόμος δεν εμποδίζει κάτι τέτοιο.

Εννοείται ότι η παύση των εκκαθαριστών δεν μπορεί να γίνει με μονομερή πράξη του διοικητή της Τράπεζας αν δεν έχουν περατώσει την εκκαθάριση. Μπορούν να αντικατασταθούν για συγκεκριμένους λόγους με την προϋπόθεση να οριστούν άλλοι που θα τελειώσουν την εκκαθάριση.

Έμαθα ότι ελέχθη εκ μέρους της Εθνικής Τράπεζας ότι η Τράπεζα Ανατολής ήταν μία πτωχευμένη Τράπεζα. Με βάση τα στοιχεία της εποχής και τα όσα δημοσιεύματα τα οποία μου επεδείχθησαν, τούτο είναι αναληθές. Προϋπόθεση για να θεωρηθεί μία Τράπεζα υγιής βάσει νόμου ήταν να έχει σε διαθέσιμα τότε το 12% τουλάχιστον του μετοχικού της Κεφαλαίου. Εξ όλων των Τραπεζών που λειτουργούσαν στην Ελλάδα, η μόνη πλην της Εθνικής Τράπεζας, που είχε πάνω από 12% σε διαθέσιμα κατά νόμον, ήταν η Τράπεζα Ανατολής που είχε 13% σε διαθέσιμα, τη στιγμή που άλλες Τράπεζες που επιβίωσαν μέχρι και τις μέρες μας όπως η Ιονική και η Πίστεως, νυν Άλφα Τράπεζα, είχαν διαθέσιμα κάτω του 12%. Με βάση τα δεδομένα αυτά, η Τράπεζα της Ανατολής, ήταν μία υγιέστατη Τράπεζα.

Άκουσα ότι αναφέρθηκε πως ο νόμος Σβώλου του 1944 που ουσιαστικά μηδένιζε τη δραχμή, μηδένισε τους λογαριασμούς εκκαθάρισης. Ο νόμος Σβώλου βάσει ειδικού νόμου του 1945 και συγκεκριμένα του νόμου 505/1945 δεν μηδένιζε το μετοχικό κεφάλαιο τραπεζών και τα αποθεματικά τους. Αν τα μηδένιζε θα κατέρρεαν όλες οι Τράπεζες τότε.

Μου είπαν ότι η Εθνική Τράπεζα έχει στην κατοχή της μετοχές της Τράπεζας Ανατολής. Εννοείται ότι οφείλει και κατά το νόμο να τις συμπεριλαμβάνει στους ετήσιους ισολογισμούς της όπως και τις επισφάλειες από τις αγωγές που έχουν ασκηθεί εναντίον της. Αν δεν το κάνει, διαπράττει φορολογική παράβαση. ”

Τέλος, ας θυμηθούμε κάποιες από τις αποκαλύψεις που έγιναν στο προηγούμενο επεισόδιο του video blog της Τράπεζας Ανατολής, για τη μη λήξη της εκκαθάρισης με βάση επίσημα έγγραφα της Εθνικής Τράπεζας.

Μπορεί αυτοί να έδωσαν ό,τι είχαν για την επανάσταση, αλλά πολύ γρήγορα αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα.
Για να ξαναεπιστρέψει πολύ γρήγορα αυτή η «ελεύθερη Ελλάδα» σε μία νέα σκλαβιά. Λογικό είναι…..

Διαβάστε αυτήν την ενδιαφέρουσα έρευνα και διαπιστώστε μόνοι σας πόσο αχάριστοι μπορούν να είναι ένας λαός στους ανθρώπους που έδωσαν κυριολεκτικά το αίμα τους και την ζωή τους για την πατρίδα τους. Είπαμε. Η Ιστορία διδάσκει. Τι συμβαίνει όμως όταν ο λαός αυτός που η τεράστια ιστορία του είναι ανεπιλέκτος οποιασδήποτε διδαχής και συνεχώς επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη;

Κατά τη διάρκεια της δίκης του Κολοκοτρώνη, κάποιος μάρτυρας κατηγορίας ήταν πολύ λάβρος κατά του Γέρου του Μωριά.

Τότε ο Κολοκοτρώνης γύρισε προς το Γραμματικό του και του είπε: «Ποιος είναι αυτός, δε θυμάμαι να τον έχω ευεργετήσει». Πράγματι, η ιστορία αποδεικνύει ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί γίνονται αυτοί που ευεργετούνται.

Οι αγωνιστές του 1821, που έδωσαν τα πάντα για την απελευθέρωση της πατρίδος και ευεργέτησαν τους Έλληνες και την Ελλάδα, τιμωρήθηκαν από τους απόλεμους νεόκοπους ηγήτορες με τον χειρότερο τρόπο.

Αχαριστία ευεργετηθέντων!

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: καταδικάστηκε μια φορά σε φυλάκιση το 1825 από τον Μαυροκορδάτο και την παρέα του και μια σε θάνατο (1833) από την αντιβασιλεία του Όθωνα που τελικά μετατράπηκε σε ισόβια για στάση εναντίον του βασιλέως και κλείστηκε στη γνωστή ποντικότρυπα-φυλακή του Ναυπλίου. Αποφυλακίστηκε με εντολή του Όθωνα λίγους μήνες αργότερα και τελικά πέθανε στις 4 Φλεβάρη 1843, έχοντας πλέον αποκατασταθεί και ηθικά και στρατιωτικά και πολιτικά.
Γεώργιος Καραϊσκάκης: Στις 2 Απρίλη 1824 οδηγήθηκε σε δίκη από τον «πατριώτη» Μαυροκορδάτο, καταδικάσθηκε σε θάνατο που μετατράπηκε από τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε πλήρη στρατιωτική καθαίρεση και λίγους μήνες αργότερα επανήλθε στα αξιώματά του. Δολοφονήθηκε ανήμερα της γιορτής του 23 Απρίλη 1827 στη Μάχη του Φαλήρου, μάλλον από τσιράκια του Μαυροκορδάτου, καθώς επέστρεφε στο ελληνικό στρατόπεδο μετά το τέλος της μάχης.
Ο Νικηταράς, ο μεγάλος και ανιδιοτελής αγωνιστής, γνωστός ως «Τουρκοφάγος», που πρωτοστάτησε στη μάχη στα Δερβενάκια, όπου και έσπασε 3 σπαθιά με την ορμητικότητα του, τα χρόνια του Όθωνα κατηγορήθηκε για συνωμοσία κατά του βασιλιά, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στην Αίγινα. Στη φυλακή βασανίστηκε άγρια και έχασε το φως του. Όταν αφέθηκε πια ελεύθερος, η υγεία του είχε κλονιστεί σοβαρά. Πέθανε πάμπτωχος και λησμονημένος, έχοντας αναγκαστεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του να ζητιανεύει για να βγάλει τα προς το ζην.

Οδυσσέας Ανδρούτσος: Δολοφονήθηκε από πρωτοπαλλίκαρα του Μαυροκορδάτου στις φυλακές της Ακρόπολης στις 5 Ιουνίου 1825 Ο γενναίος πολεμιστής λόγω της έντονης προσωπικότητάς του ήρθε σε σύγκρουση με σημαντικούς πολιτικούς της εποχής, γεγονός που οδήγησε σε συνεχείς προσπάθειες για την εξόντωσή του. Κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον εχθρό, φυλακίστηκε και τελικώς δολοφονήθηκε με βάναυσο τρόπο. Οι δολοφόνοι του πέταξαν το σώμα του από την Ακρόπολη και εμφάνισαν την υπόθεση ως απόπειρα δραπέτευσης.
Αθανάσιος Διάκος: Συνελήφθη αιχμάλωτος από τον Ομέρ Βρυώνη στη Μάχη της Αλαμάνας στις 24 Απρίλη 1821 και μετά την άρνησή του να προσκυνήσει τους Πασάδες κάηκε ζωντανός αφού πρώτα οι Τουρκαλβανοί τον σούβλισαν επί 4 ώρες….

Αδελφοί Υψηλάντη: Αλέξανδρος – Μετά την ήττα του στο Δραγατσάνι (7 Ιουνίου 1821) ο Υψηλάντης παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε έκτοτε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος. Δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του στις 31 Ιανουαρίου 1828 πέθανε στη Βιέννη μέσα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και μιζέριας. Η τελευταία του επιθυμία ήταν η καρδιά του να απομακρυνθεί από το σώμα του και να σταλεί στην Ελλάδα. Δημήτριος – παρά τις πάμπολλες διώξεις εναντίον του κατάφερε να επιβιώσει. Διορίστηκε τελικά στην Ελεύθερη Ελλάδα αρχιστράτηγος των ελληνικών ένοπλων δυνάμεων και πέθανε στο Ναύπλιο τον Αύγουστο του 1832 χωρίς περιουσία.

Μαντώ Μαυρογένους: Απεβίωσε στην Πάρο από την πείνα και την εξαθλίωση και έχοντας δαπανήσει όλη της την περιουσία στον αγώνα – περίπου 500.000 γρόσια! Αυτή η ευγενική και ρομαντική ηρωίδα του αγώνα, που έδωσε τα πάντα για την επανάσταση και βίωσε ένα θυελλώδη έρωτα με τον Δημήτριο Υψηλάντη στα πεδία των μαχών, ο οποίος όμως έληξε άδοξα βυθίζοντας την ίδια στην κατάθλιψη. Η μεγάλη ηρωίδα αναγκάστηκε να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της πάμπτωχη, ξεχασμένη και παραγκωνισμένη από την ίδια της την οικογένεια.
Μπουμπουλίνα Λασκαρίνα: Δολοφονήθηκε μέσα στο ίδιο της το σπίτι στις Σπέτσες στις 22 Μαΐου 1825 από Σπετσιώτες «πατριώτες» καθώς προσέβαλε την τιμή τους κι ενώ η Ελλάδα σπαράσσονταν από τον εμφύλιο!!! Η Μπουμπουλίνα, η μεγάλη καπετάνισσα, έδωσε την περιουσία της για τον αγώνα, και θρήνησε ένα γιο στην επανάσταση. Θύμα και αυτή του εμφυλίου πολέμου αποσύρθηκε στις Σπέτσες, όπου έπεσε θύμα δολοφονίας από την οικογένεια της γυναίκας που ερωτεύτηκε ο γιός της. Η ελληνική πολιτεία έκλεισε την υπόθεση και δεν αναζήτησε καν τους δράστες.

Νικήτας Σταματελόπουλος ή Νικηταράς: για τις υπηρεσίες του στον αγώνα το 1839 το κράτος του Όθωνα τον συνέλαβε με την κατηγορία της συνωμοσίας και τον βασάνισε φριχτά έως ότου έχασε το φως του! Έτσι τυφλός, πεινασμένος, άστεγος και ξεχασμένος από όλους θα πεθάνει από το κρύο και την πείνα το χειμώνα του 1849 χωρίς να δεχθεί ΠΟΤΕ να λάβει κανένα βοήθημα από το κράτος…
Ιωάννης Μακρυγιάννης: Μετά το τέλος της επανάστασης άρχισε να γράφει τα Απομνημονεύματά του, τα οποία αποτελούν δείγμα της δημώδους γλώσσας στην νεοελληνική γραμματεία. Ήρθε σε αντίθεση με τους οπαδούς του Καποδίστρια, και αργότερα με τον Όθωνα. Έλαβε μέρος στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου . Το 1852 καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του Όθωνα, αλλά το 1854 αφέθηκε ελεύθερος. Το 1864 ονομάστηκε αντιστράτηγος και πέθανε λίγο μετά στο μόνο πράγμα που του απέμεινε, το σπίτι του κάτω από την Ακρόπολη.
Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας: γόνος αριστοκρατικής οικογένειας από την Κέρκυρα, Υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας όταν ξέσπασε η επανάσταση. Το 1827 η εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας του αναθέτει το αξίωμα του κυβερνήτη. Αφού πούλησε την τεράστια περιουσία του διέθεσε όλα τα χρήματα για την ανόρθωση της Ελλάδας (περίπου 5.000.000 ρούβλια). ΑΡΝΗΘΗΚΕ να λάβει μισθό από το δημόσιο ταμείο και προτίμησε μια λιτή ζωή και χωρίς προκλήσεις, δείχνοντας ιδιαίτερη φροντίδα στις χήρες, τα ορφανά και τους αγωνιστές της Επανάστασης. Στις 27 Σεπτέμβρη 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο από τον αδελφό και το γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη καθώς «τόλμησε» να τα βάλει με τα μεγάλα τζάκια…..

Αντώνης Οικονόμου: ο άνθρωπος που ξεσήκωσε το λαό της Ύδρας το Μάρτη του ‘ 21. Δολοφονήθηκε από Υδραίους φονιάδες στις 16 Δεκέμβρη του 1821 με εντολή των Υδραίων προκρίτων γιατί τους «χάλαγε τη σούπα»……

Παναγιώτης Καρατζάς: ο τσαγκάρης από την Πάτρα που…….. πρόλαβε τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, κήρυξε την Επανάσταση στην Πάτρα και ξεσήκωσε τον λαό της παίρνοντας φαλάγγι τους Τούρκους. Δολοφονήθηκε στις 4 Σεπτέμβρη 1821 από το ρουφιάνο «συμπολίτη» του Θάνο Κουμανιώτη στη Μονή Ομπλού έξω από την Πάτρα ύστερα από άνωθεν εντολή…..

 ΒΛΕΠΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η αντιπαγανιστική νομοθεσία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέσα από τους κώδικες Του Μ. Καλόπουλου http://www.greatlie.com/index.php/el/ellinismos/diogmoi-ellinon/2049-i-antipaganistiki-nomothesia-tis-usteris-romaikis-autokratorias-mesa-apo-tous-kodikes

Αιτία πάντων των δεινών του Ελληνισμού… ο Ιουδαιο-χριστιανισμός! Του Μ. Καλόπουλου

«Θα ξεσηκώσω τα τέκνα σου, Σιών, επί τα τέκνα των Ελλήνων».Ιουδαιο-χριστιανική Βίβλος: Ζαχαρίας 9.13.

Το πασίγνωστο ψηφιδωτό, στην είσοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, που απεικονίζει τον Μωάμεθ τον Πορθητή, (την στιγμή της παράδοσης της πόλεως στους προδότες χριστιανο-συνεργάτες του), παραδίδοντας στον αρχιπροδότη χριστιανό Γεννάδιο Σχολάριο, έγγραφο επιβράβευσης των υπηρεσιών του που λέει: «Έσο πατριάρχης, έχων πάντα τα προνόμια των προ εσού».

Ιδού η απόλυτη ομολογία και ταυτόχρονη καύχηση της παράδοση του Έλληνο-χριστιανικού Βυζάντιου στις τρισάθλιες ορδές των Τούρκων! Αυτός είναι Έλληνα ο Ιουδαίο-Χριστιανισμός σου! Όχι μόνο δεν υπήρξε ποτέ απελευθερωτής σου, αλλά σ' αυτόν οφείλεις τα 1.128 χρόνια (1453-325) του ρωμαιο-αφανισμού σου, αλλά και τα 459 χρόνια (1912-1453) της ταπεινωτικής οθωμανικής υποδούλωσής σου. Συνολική υποδούλωση των Ελλήνων στους Ιουδαιο-χριστιανο-ρωμαιο-οθωμανιστές: 1587 χρόνια Ιουδαιο-χριστιανικής δεισιδαιμονίας, πολιτισμικής εξαθλίωσης και φυλετικού αφανισμού!

Μήπως σήμερα είσαι ελεύθερος; Για ψάξτο λίγο περισσότερο;!

Μ. Καλόπουλος

Yiannis Bantekas Μα δεν το κρυβουν οι άνθρωποι! Απόσπασμα από την υπερσπιστικη γραμμη του κηφηναριού Βατοπεδίου απέναντι στην ελληνική πολιτεία...

 Χρήστος ΨαρράκοςΤό ψηφιδωτό παρουσιάζει τόν Μωάμεθ Β' τόν πορθητή, μέ τόν 1ο μετΑλωσιακό πατριάρχη Γεννάδιο (νόμίζω λεγόταν). ¨Ο σουλτάνος τού έδωσε ένα σωρό, προνόμια, & λεφτά προκειμένου νά κρατά τά πρόβατα κοιμισμένα. ¨Ο πατριάχης ήταν συνεργάτης του από παλαιά, έκανε μεγάλη φιλοΤουρκική προπαγάνδα στήν Πόλη, διέδιδε "καλήτερα φέσι σαρακινό , παρά Παπική τιάρα".Λίγο πρό τής αλώσεως εξαφανίστηκε από τήν Πόλη, & βρέθηκε στό ανάκτωρο τού Μωάμεθ στήν Ανδρια- νούπολη. Κατά τήν "θριαμβευτική" είσοδο τών τούρκων στήν πόλη μπήκε μαζί μέ τόν Μωάμεθ. Είχε ζητήσει & τό άλογο τού Παλαιολόγου, αλλά οί Τούρκοι δέν τού τό έδωσαν, λέγωντας ότι " τό άλογο ένος αληθινού άντρα, δέν ταιριάζει νά τό καβαλάει ένας σάν καί αυτόν"!

 GYpetros SeiriosΣυμπηρωματικα στο εξαιρετικο σχολιο σου, το ονομα του ειναι Γενναδιος Σχολαριος, ο οποιος μεταξυ αλλων ειπε ..... ειμαι χριστιανος και ως εκ τουτου δεν δυναμαι να ειμαι Ελλην.

Τη Δευτέρα 27 Απριλίου, στις 10 το βράδυ και μέσα από το www.albedo14.com,  η Ραδιοφωνική Αστρική Πύλη των Ανδρέα Πανουτσόπουλου και Μηνά Παπαγεωργίου, φιλοξενεί τον συυγραφέα και πρόεδρο του Συνδέσμου Σκεπτικιστών Ελλάδας κ. Μιχάλη Καλόπουλο.

Μαζί του θα συζητήσουμε για τα όσα ακούστηκαν στο πρόσφατο (25/4) συνέδριο “Η Οδύσσεια της Γνώσης” αφιερωμένο στην Υπατία, για την ιστορία και τα επιτεύγματα της Αλεξανδρινής φιλοσόφου, για τον μαρτυρικό θάνατό της, αλλά και για την πρόταση των Σκεπτικιστών Ελλάδας να ανακηρυχθεί ως η νέα προστάτιδα των γραμμάτων στη χώρα μας. Τέλος θα αναφερθούμε στο πολυετές έργο του κ. Καλόπουλου, στα βιβλία που έχει παρουσιάσει για το ελληνικό κοινό (και όχι μόνο), αλλά και στις εξελίξεις γύρω από το χώρο της λεγόμενης θρησκευτικής κριτικής.

Αυτή τη Δευτέρα, 27 Απριλίου, στις 10 το βράδυ, μόνο μέσα από το www.albedo14.com.

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟ

«Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ - ΥΠΑΤΙΑ». Μιχάλης Καλόπουλος

Χαιρετισμός του συνεδρίου από τον Δήμαρχο Αθηναίων

Αμφιθέατρο «Αθήνα 9.8» Τεχνοπολη Αθήνα

Ομιλία του Μ. Καλόπουλου στο διεθνές συνέδριο:

«Η Οδύσσεια της Γνώσης»

«Ο αποκεφαλισμός της μνήμης και του πνεύματος

στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας».

25/4/15

Αγαπητοί φίλοι, και εκλεκτοί σύνεδροι, πολλοί είναι οι σοφοί που μας βεβαιώνουν… πως το πολυτιμότατο αγαθό της νοημοσύνης μας, μετριέται με το βάρος των ερωτήσεων και την ευστοχία των αναθεωρητικών μας αμφισβητήσεών.

Η οδυνηρή αλήθεια αυτής της σκέψης, αποδεικνύεται καθημερινά απ’ τη συρρίκνωση της πατρίδος μας, σε αγαθά, αξίες και ιδανικά, που είναι διαρκής και σήμερα παρά ποτέ δεδομένη, απ’ την ανυπόφορη γενικευμένη διαφθορά, και την υλική και πολιτισμική μας υποβάθμιση, που συνεχίζεται σε έναν διαχρονικό πλέον κατήφορο… παρά τις αντίθετες προσπάθειες, πολλών εξ ημών.

Όλα όμως τα ανθρώπινα δεινά, έχουν αιτία και αφετηρία. Συχνά οι λάθος επιλογές μας, η αναθεωρητική και η καταγγελτική μας απραξία, είναι και οι συνηθέστερες αιτίες των παθών μας. Γι' αυτό και σήμερα στο επετειακό αυτό διεθνές Συνέδριο, Για την «οδύσσεια της γνώσης» εξ αφορμής των 1600 χρόνων από τον μαρτυρικό θάνατο της Υπατίας… εκπροσωπώντας τους Σκεπτικιστές Ελλάδος… περιληπτικά, αλλά καταγγελτικά και με σαφήνεια, θα αναφερθώ:

• Στην καταστροφή της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης.

• Στον απερίγραπτα μαρτυρικό θάνατο της Υπατίας… αλλά και

• Στον ηθικό αυτουργό αυτής της τραγωδίας, τον Ιωάννη Χρυσόστομο.

Ας επισκεφτούμε λοιπόν νοερά τη μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας…
Μπορούμε αλήθεια να εκτιμήσουμε το μέγεθος της απώλειας αυτής της Βιβλιοθήκης; Θα το επιχειρήσουμε ρίχνοντας μια φευγαλέα ματιά στους τίτλους των βιβλίων της που χάθηκαν… από τον κατάλογο που συνέταξε 700 χρόνια πριν την καταστροφή της, (δηλαδή στην αρχή ακόμα της ιστορικής της διαδρομής), ο θεωρούμενος πρώτος βιβλιοθηκάριός της Καλλίμαχος… και που μόνο με τους τίτλους των βιβλίων της, γέμισε 120 τόμους!

Διαβάζουμε μικρό ενδεικτικό απόσπασμα, για να δούμε την εκπληκτική ποικιλία επιστημονικών συγγραμμάτων που φιλοξενούσε:

περι φυσεωσ - περι παιδων και αγωγησ - περι αρετησ και φιλαδελφειασ - περι δεισιδαιμονιασ - περι ΠΡΑΟΤΗΤΟΣ - πολυπραγμοσυνησ – γονεων & εγγονων φιλοστοργιασ - περι καλουσ και τροπων

περι αρχαιασ ιατρικησ – περι Επιληψίας - περι φυσεωσ ανθρωπου - περι ανατομιΑς ΚΑΙ εγχειρησεων - φαρμακων - οστων - φλεβων - αρτηριων - ανατομιασ νευρων – περι μητρασ ανατομια - κινησεωσ μυων - διαιτησ - αναπνοησ - ευεξιασ – μελαινησ χολησ

περι διαγνωσεωσ σφυγμων - πυρετων - δυσπνοιασ - συμπτωματων – τρομου - ριγουσ και σπασμων - περι μαρασμου - περι των παρα φυση ογκων (Καρκίνου)

περι συνθεσεωσ φαρμακων - αντιδοτων - οξεων νοσηματων - ΓΟΝΟΡΡΟΙΑΣ – περι ανατομιας ανθρωπινων μοριων –(γεννητικών οργάνων)

περι καταγματων - επιδεσμων - νεφρικων παθησεων - επιδημιων - περι διανοιασ - ενυπνιων - μεγαλομανιας - περι διαγνωσεωσ και θεραπειασ ψυχικων παθησεων - νεοτητοσ - γηρατοσ ζωησ και θανατου - περι μακροβιοτητοσ και βραχυβιοτητοσ - περι μνημησ - κοσμου - αισθησεων

περι ονοματοποιιασ και συνθεσεωσ ονοματων - ορθογραφιασ - ευσεβειασ - αστεϊσμου - ειρωνειασ – σαρκασμου - περι ΛΟγικης αποδειξεωσ και επιχειρηματων

Περι ψυχησ - ουρανου – χρωματων και ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ - περι ζωων γενεσεωσ και φυτων ιστοριασ - περι αριθμών, γεωμετρίας, ιστορίας, μηχανών και αυτοματοποιητικησ - διοπτρασ - μετρων και σταθμων – ηλεκτρου Και μαγνητων …

     Και ο κατάλογος… είναι ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ…

Ο ιστορικός θρήνος της απώλειας, της ιερής αυτής Βιβλιοθήκης είναι πράγματι απερίγραπτος! Δεν χάθηκαν όμως μόνο βιβλία εκεί… αλλά και άγνωστος αριθμός τεχνολογικών εκθεμάτων… που κοσμούσαν τις αίθουσες του αρχαίου αυτού απίστευτα οργανωμένου… Πολυτεχνείου.!

Ο μεσαιωνικός λεξικογράφος Σουΐδας, με τις πληροφορίες που διέσωσε, μας επιτρέπει να ρίξουμε μια ματιά σε ένα απ’ τα εκπληκτικά αυτά εκθέματα της Βιβλιοθήκης, γράφοντας:

«Μαγνήτης καλείται ο λίθος (εκείνος που) έχει την φυσική δύναμη να έλκει προς εαυτόν του τον σίδηρον. Εις δε την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εν τω Σεραπείω, (αξιοθαύμαστο υπήρχε έκθεμα). Ξόανον κατασκεύασαν εκ χαλκού και εις την κεφαλήν σίδηρον ένδοθεν έθεσαν, τον δε λίθον αυτόν (τον μαγνήτη) στις υποδοχές άνωθεν της στέγης έθεσαν. Το δε (ξόανον) υπό της φυσικής αυτής δύναμης (του μαγνητισμού) ελκόμενο, μετέωρον εκρεμάτο, διά πολλήν μηχανήν και τέχνην! Εκρατείτο δε μ ε τ έ ω ρ ο ν,  ανάμεσον οροφής και εδάφους, θαυμαζόμενον και μη παντελώς κατασπόμενον». Σουΐδας, «Μαγνήτης».

Μόνο τα τελευταία χρόνια η μαγνητική ανύψωση είναι γεγονός και η μαγνητοπροωθητική (MagneticLevitation) βρίσκει εφαρμογή στους ηλεκτρομαγνητικούς συρμούς Αμερικής και Ιαπωνίας και εσχάτως στους αξιοθαύμαστους μαγνητικούς κινητήρες!

Αυτούς τους εξαιρετικά επιτήδειους και μορφωμένους Έλληνες, ονόμαζαν οι τότε φανατικοί θρησκευόμενοι, αγραμμάτους και παγανιστές, δηλαδή χωριάτες. Και φυσικά… τρομερούς ειδωλολάτρες!

Για την καταστροφή αυτών και άλλων εκθεμάτων της πανεπιστημιακής αυτής βιβλιοθήκης, έχουμε από τον Θεοδώρητο την τραγική πληροφορία:

«Ο (Επίσκοπος Αλεξανδρείας) Θεόφιλος, όχι μόνο εκ βάθρων ανέσπασε των ειδώλων τεμένη, αλλά και όλα τα μηχανήματα της απάτηςεκ χαλκού και ξύλων... (που υπήρχαν εκεί κατεστρεψε)».

Τα επιτεύγματα λοιπόν της πανέξυπνης αυτής ελληνικής τεχνολογίας, τα αριστουργηματικά δηλαδή εκθέματα και τεχνουργήματα του πρώτου αυτού ιερού Πανεπιστημιακού Μουσείου, ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος, όχι μόνο τα κατέστρεψε, αλλά και τα παρουσίασε σαν κατασκευάσματα πλάνης και μαγείας… μόνο για ιερατικούς εντυπωσιασμούς και απάτες!

Όσο για το επίπεδο της ελληνικής τεχνολογίας… αρκεί να υπενθυμίσω ότι ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, που άφησε άφωνη ολόκληρη την ανθρωπότητα, ήταν τουλάχιστον 400 χρόνων παλαιότερος αυτής της καταστροφής! Φαντασθείτε λοιπόν τι χάθηκε μέσα σ’ αυτό το διασημότερο, πληρέστερο και πρωτοφανές Μουσείο της ανθρωπότητας, στο οποίο συνεισέφερε τα μέγιστα και η τεχνολόγος Υπατία, της οποίας τα 1.600 χρόνια από τον βίαιο θάνατό της, με πολύ σεβασμό τιμούμε όλοι εδώ σήμερα!

«Ο Εδουάρδος Γίββων (1737-1794) στην εποχή του διαφωτισμού, αποδίδοντας την καταστροφή της Βιβλιοθήκης στον τρομερό Επίσκοπο Θεόφιλο, τον καταστροφέα του Σεραπείου, τον χαρακτήριζε: «αιώνιο εχθρό της ειρήνης και της αρετής, άνθρωπο ιταμό και κακό που βρώμιζε τα χέρια του άλλοτε με αίμα και άλλοτε με χρυσάφι».Λουτσιάνο Κανφόρα, «η χαμενη βιβλιοθηκη», σελ. 122.

Ο Γεώργιος Μοναχός, στο έργο του: "χρονικη ιστορια", (584.10) μας αναφέρει: «Ο δε ναός... παμμεγέθης ήτο … με κίονες πολυτιμότατους και με μάρμαρα ένδοθεν και έξωθεν εξαιρετικά λαμπρώς κεκαλλωπισμένος... οι δε τοίχοι του ενδοτάτου ναού, από χρυσό και άργυρο ήταν επενδεδυμένοι».

Αυτόν τον Ναό της γνώσης και των βιβλίων… το μεγαλύτερο και λαμπρότερο πνευματικό κέντρο της αρχαιότητας, ηλικίας 700 ετών, που μόρφωσε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο… κατέστρεψε με πελεκιοφόρους ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Θεόφιλος… υπακούοντας στο προγενέστερο κάλεσμα ενός άλλου Αρχιερέα, του Επισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Χρυσοστόμου… Όπως θα δούμε λεπτομερέστερα παρακάτω…

Την περιγραφή της βάρβαρης καταστροφής, διέσωσε ο Ευνάπιος που γραφεί σχετικά: «Στην Αλεξάνδρεια... του Σεραπείου, πάντα τα οικοδομήματα, όπως στους ποιητικούς μύθους των Γιγάντων, έγιναν... Θεοδοσίου δε βασιλεύοντος και (επισκόπου) Θεοφίλου πρωτοστατούντος... τα αναθήματα του Σεραπείου (οι φανατικοί χριστιανοί) κατελυμένοντο και όχι μόνο χωρίς μάχη ενίκησαν, αλλά τους ανδριάντες και τα αναθήματα κατέκλεπτον... του δε Σεραπείου μόνο το έδαφος δεν απέσπασαν κι’ αυτό διά το βάρος των λίθων, επειδή (οι λίθοι της θεμελίου δόμησης) ήταν αμετακίνητοι.

Οι πολεμικότατοι δε αυτοί φιλοχρήματοι, την ασέβεια αυτή εις έπαινον τους καταλόγιζαν… Έπειτα… εισέβαλαν οι καλούμενοι μοναχοί, άνθρωποι μεν (μόνο) κατά το είδος, ο δε βίος αυτών συώδης (καπρικός, γουρουνοειδής) και εμφανώς πάσχοντες, μύρια έπρατταν κακά και ανείπωτα, αλλά αυτά ευσέβειαν ενόμιζαν...

Και συμπληρώνει θρηνώντας: τότε πας άνθρωπος (μελανή) φορών εσθήτα (ράσα) τυραννικήν είχεν εξουσίαν και δημοσίως να ασχημονεί ημπορούσε… Ναι… σε τόση "αρετή" άλλαξε (η νέα θρησκεία) τον άνθρωπο...». Ευνάπιος (346-414 μ.Χ.), βιοι φιλοσοφων και σοφιστων, 6.11

                                                     *   *   *

Αυτή ήταν η εποχή της Υπατίας (370-415 μ.Χ.).

Η Υπατία μεγάλωσε κυριολεκτικά μέσα στην Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη, παρά τους πόδας του μεγάλου φιλοσόφου και πατέρα της, Θέωνα. Δεν υπήρξε ποτέ ορκισμένη παρθένα… όπως εσφαλμένα κάποιοι αναφέρουν, (για να την συνδέσουν ευκολότερα με τη χριστιανική αγαμία, με την οποία δήθεν φλέρταρε επίμονα η Υπατία), αλλά… η Υπατία ήταν… «σύζυγος Ισιδώρου του φιλοσόφου»…, όπως ξεκάθαρα μας λέει ο λεξικογράφος Σουΐδας.upsilon. 166. 3.

Τι ήταν η Υπατία; Τι δεν ήταν καλύτερα! Μαθηματικός, γεωμέτρης, αστρονόμος, τεχνολόγος, ανεξίθρησκη φιλόσοφος, όμορφη γυναίκα, δασκάλα, και διάσημη παραγωγός και εκλαϊκεύτρια των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών! Λέγεται μάλιστα, ότι δική της και του πατέρα της Θέωνα, είναι η τελική επιμέλεια της Ευκλείδειας Γεωμετρίας… που μέχρι σήμερα διδάσκεται παγκοσμίως!

Δολοφονήθηκε 45 ετών και ήταν 21 περίπου ετών, όταν κατέστρεψαν την βιβλιοθήκη. Η Υπατία έζησε ολάκερη τη φρίκη της απίστευτης καταστροφής. Όμως η ατρόμητη αυτή πανεπιστήμων, συνέχισε να διδάσκει δημοσίως, εν μέσω θρησκευτικής τρομοκρατίας, για 24 ακόμα χρόνια! (Αξίζει βέβαια εδώ να σημειώσουμε, πως για τις χρονολογίες αυτών των γεγονότων ερίζουν ακόμα οι ειδικοί).

Η περιγραφή της βιαιότατης εκτέλεσής της είναι συγκλονιστική:

Ο Σουΐδας στο ύψιλον 166 μας εξηγεί: «Συνέβη δε ο Επίσκοπος επί των αιρέσεων Κύριλλος, να περάσει (δηλαδή αστυνομεύοντας εντελώς τυχαία!), έξω από τον οίκο της Υπατίας, όπου συνωστιζόμενους είδε στις εξώθυρες άνδρες και γυναίκες, ανθρώπους πολλούς, που άλλοι έφευγαν, άλλοι έρχοντο και άλλοι έστεκαν εκεί. Ερώτησε λοιπόν (ο Κύριλλος) τι είναι όλο αυτό το πλήθος και γιατί όλος αυτός ο θόρυβος στη συγκεκριμένη οικία; Κάποιος του εξήγησε ότι μέσα αγορεύει η φιλόσοφος Υπατία και δική της είναι η οικία.

»Μαθαίνοντας αυτά (ο άγιος) δαγκώθηκε η ψυχή του, ώστε τον φόνο αυτής ταχέως επιβουλεύετο, τον ανοσιότατον μάλιστα φόνο, που κατά τη συνήθεια (του αγίου!) προήλθε από πολλούς μαζί θηριώδεις επιτιθέμενους ανθρώπους, ανθρώπους φαύλους που ούτε θεών ούτε ανθρώπων φόβο είχανκαι έτσι ξέκαναν την φιλόσοφο».

Ο Σωκράτης ο Σχολαστικός, (που έζησε κοντά στα γεγονότα), μας διέσωσε τις φρικιαστικές λεπτομέρειες από το συμβόλαιο θανάτου του φθονερού Κυρίλλου κατά της Υπατίας:

«Συμφωνήσαντες δε οι άνδρες (το πόσο "άνδρες" ήταν θα το δείτε σε λίγο), με ένθερμο φρόνημα, (δηλαδή φανατικούς) στους οποίους ηγείτο κάποιος Πέτρος ο αναγνώστης, (ο κατοπινός Πρωτοπρεσβύτερος του επισκόπου Θεόφιλου… όπως μας λέει ο Φώτιος στο Λεξικό του. (Bibl 96.81b.20) και παραμόνευαν την επιστρέφουσα στον οίκο της Υπατία. Όρμησαν, την έβγαλαν έξω από το δίφρο (μεταφορικό μέσον την εποχής), την έσυραν μέχρι την Εκκλησία, της εξέδυσαν την εσθήτα (ενδεικτικό ένδυμα διδασκάλου) και με όστρακα και θεία μανία… την κατέσπασαν, (τις τσάκισαν δηλαδή τα μέλη!), την κατέκοψαν, και στη συνέχεια, συνεργαζόμενοι αφού την καταδιαμέλισαν, κατέκαψαν τα μέλη της μέχρι καταναλώσεως. … … Αυτό όλο το έγκλημα, μεγάλη κατακραυγή ξεσήκωσε κατά του Κυρίλλου και της Αλεξανδρινής Εκκλησίας... Αυτά δε συνέβησαν το τέταρτο έτος της Επισκοπής Κυρίλλου και το έκτο του ("Μεγάλου") Θεοδοσίου, τον μήνα Μάρτιο διαρκούντων των νηστειών»!!! Σωκράτους Σχολαστικού, "εκκλησιαστικη ιστορια - περι υπατιασ τησ φιλοσοφου", 7.15

Σήμερα κλείνουμε 1.600 χρόνια από τον βίαιο θάνατο της μαρτυρικής Υπατίας. Και θα 'θελα να διαβάσω ένα θρηνητικό τετράστιχο στη μνήμη της, από το ποίημα του Κωστή Παλαμά: «Οι Καλόγεροι»:

Και τώρα, κάθε που την απαντήσαμε

την Υπατία την άτρομην Ιδέα την αστρομάτα,

τη σφάζουμε, τη χιλιοκομματιάζουμε,

και - ω λύσσα! - τα κομμάτια της τα ρίχνουμε στη στράτα.

Κωστής Παλαμάς

* * *

Επιστρέφοντας τώρα στην Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη, πρέπει να επισημάνουμε πως για την καταστροφή της… υπάρχει ένας αναπάντεχος ηθικός αυτουργός…! Περιέργως, αυτός δεν ήταν άλλος απ' τον σημερινό τιμώμενο εν Ελλάδι, ως... «προστάτη γραμμάτων και τεχνών»…, Ιωάννη Χρυσόστομο!

Ναι, όσο και αν ακούγεται παράξενο, ο υπερ-διάσημος αυτός θεολόγος και Ιεράρχης, που σήμερα τιμάται ως ο κατ' εξοχήν προστάτης γραμμάτων και τεχνών… ήταν ο πρώτος που τόλμησε να σαλπίσει επίθεση κατά της πανώριας Βιβλιοθήκης, αναθεματίζοντάς την.

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος γεννήθηκε το 349 και πέθανε το 407 μ.Χ. Δηλαδή πέθανε 16 ολόκληρα χρόνια μετά την καταστροφή της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης, που χρονικά τοποθετείται (απ' τους περισσότερους) στο 391 μ.Χ.

Προσέξτε τη σκληρή ανθελληνική του στάση, όπως προκύπτει απ’ τη δική του ξεκάθαρη δήλωση: «Αν στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) κοιτάξεις, θα δεις, τέφρα και σκόνη και υγιές ουδέν, αλλά τάφος ανοιχτός ο λάρυγγάς τους,τα πάντα δε (των Ελλήνων Φιλοσόφων!) γεμάτα ακαθαρσίας και έμπυου! Πάντα τα διδάγματά τους βρίθουν σκωλήκων... Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, από των Φιλοσόφων λαβόντες... Γι' αυτό κι εμείς δεν παραιτούμεθα της κατ’ αυτών μάχης». Ι. Χ. Αρχιεπ. Κωνσταντινουπόλεως: (344-407 μ.Χ.), "Εις άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή", ομιλία ξσ΄, 59.369.12 - 370.11

Πρωτοφανής και εκπληκτικά αποκαλυπτικός είναι επίσης και ο φιλοβαρβαρικός ανθελληνισμός του Ι. Χρυσοστόμου: «Όσο πιο βάρβαρο φαίνεται ένα έθνος και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα δικά μας... (τα της θρησκείας μας δηλαδή!). Έτσι ο (πιστός) βάρβαρος, (με τη βοήθεια της θρησκείας), την Οικουμένη ολάκερη κατέκτησε... κι ενώ στους Ελλήνες τα πάντα σβήνουν και αφανίζονται, του (πιστού βαρβάρου) όλα κάθε μέρα λαμπρότερα γίνονται».Ι. Χρ., "Εις Ιωάννην" 59.31.33

Ο Ι. Χρυσόστομος όμως δεν σταμάτησε σε φιλο-βαρβαρικούς επαίνους και ανθελληνικούς αφορισμούς, αλλά… ΜΕ ακραίες ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ… ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕ ΑΦΑΝΙΣΤΙΚΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ!

Γράφει ο ίδιος ο Ι. Χρυσόστομος, αναφερόμενος στο ιστορικό της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης: «Ιστορίαν θα σας διηγηθώ παλαιάν: Ο Έλληνας Πτολεμαίος (Β΄) ο Φιλάδελφος, πανταχόθεν μάζευε βιβλία. Έμαθε δε ότι και παρά Ιουδαίων υπάρχουν βιβλία που περί θεού φιλοσοφούν (αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη), ... αυτά μετέφρασε και τα εφύλαξε εις το ιερόν του Σεράπιδος και μέχρι τώρα, (επί 700 χρόνια), εκεί τα (άγια ) βιβλία των (Ιουδαίων) προφητών βρίσκονται».

Συνεχίζει όμως και αναρωτιέται: «Τι όμως, άγιος είναι ο Ναός του Σεράπιδος διά τα βιβλία; Μη γένοιτο! Αλλ’ εκείνα μεν, (τα ιουδαϊκά αυτά βιβλία), έχουν τη δική τους αγιότητα, στον τόπο όμως (στο Σεράπειο δηλαδή), δεν τη μεταδίδουν... αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων!) όντων δαιμόνων... και παρ’ αυτών (των Ελλήνων), στέκει εκεί βωμός απάτης αόρατος, εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι... κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διέδωσε!) ότι δαίμονες οικούσι τον τόπον(δαίμονες λοιπόν κατοικούν εκεί)»! Τάδε έφη Ι. Χ.. "λογοι κατά ιουδαιων", 48.851.38 έως 852.35

Ψυχοθυσιαστήριο λοιπόν και δαιμονικό οίκημα η Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη και δαίμονες τα βιβλία της, κατά τον "σοφό" Ιεράρχη…

Φοβερό και ξεκάθαρο λοιπόν αυτό το σάλπισμα της καταστροφής βιβλιοθηκών… βιβλίων - και επιστημονικών εκθεμάτων… απ’ τον υποτιθέμενο προστάτη των σημερινών ελληνικών γραμμάτων!

ΝΑΙ… ο Ι.Χ. ήταν ένας "φίλος" των ΒΙΒΛΙΩΝ, αλλά μάλλον ένας εξαιρετικά άσπονδος φίλος! Αναρωτιέμαι λοιπόν, αν αυτός θεωρείται φίλος των βιβλίων των γραμμάτων και των τεχνών… τότε πώς θα ήταν άραγε ένας πραγματικός εχθρός τους; Ναι, αυτό ήταν και το τελικό σάλπισμα επίθεσης κατά της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης. Υπενθυμίζω δε, ότι υπάρχει πληθώρα αντίστοιχων εμπρηστικών και αφοριστικών ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ δηλώσεων για: Θέατρα, Στάδια, Αγορές, Βουλευτήρια, Ασκληπιεία, Μουσεία, Άλση και Σχολές… που μας αφήνουν άναυδους! Η οδύσσεια της γνώσης μπήκε αμετάκλητα σε εξαιρετικά δύσβατους ατραπούς επιβίωσης.

Με τέτοιους "προστάτες" γραμμάτων δεν είναι νομίζω καθόλου παράξενο, που ασίγαστες καταστροφικές καταιγίδες αφανισμού, ξέσπασαν πάνω απ’ την κοιτίδα των γραμμάτων και των τεχνών, την ταλαίπωρη Ελλάδα, με τους: Μ. Κωνσταντίνο, Μέγα Θεοδόσιο, Ιουστινιανό, Ιουστίνο, Αλάριχο, Αββά Φουρμόντ… και τόσους άλλους να πρωτοστατούν.

Ο Ι. Χρυσόστομος μάλιστα, καυχόταν ότι: «για την παντελή κατεδάφιση κάθε τι ελληνικού, που απέμεινεόρθιο, μίσθωνε συνεργεία ολόκληρα, όχι από χρήματα του κράτους, αλλά από ευσεβείς γυναίκες που προθύμως προσέφεραν για την κατεδάφιση των υπολοίπων ελληνικών ναών».Θεοδώρητου, "εκκλησιαστικη ιστορια - επιστολη δαμασου" (τομ. 5^ος329/8-330/8). Που σημειωτέον, οι περισσότεροι είχαν μετατραπεί ήδη σε δημόσια κτίρια ή βιβλιοθήκες!

Τυφλωμένος από καύχηση και υπερηφάνεια, (ο περίεργος αυτός ιεράρχης) και Επίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Ι. Χρυσόστομος, γράφει: «Ο δε πανταχού της Γης εκταθείς ελληνισμός και τας απάντων ανθρώπων ψυχάς κατασχών, ούτως ύστερον μετά την τοσαύτην ισχύν και την επίδοσιν, υπό της του Χριστού (χριστιανικού ιερατείου) κατελύθη δυνάμεως». Κατά Ελλήνων 15. «Και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του χριστιανικού ιερατείου) καθ’ έκαστη λαμπρότερα γίνονται».Ι. Χρυσόστομος, "Εις Ιωάννην", 59.31.33

Αυτή είναι εν ολίγοις, η τραγική σύγκριση μεταξύ Ι. Χρυσόστομου, που σήμερα τιμάται ως προστάτης των ελληνικών γραμμάτων και τεχνών και της πραγματικής ηρωίδας και ακάματης θεραπαινίδας των τεχνών και των γραμμάτων, Υπατίας!

Απ’ τη μια, ο ασίγαστος διώκτης των ελληνικών τεχνών και γραμμάτων Ι.Χ και απ’ την άλλη η σεμνή δημιουργός και αφοσιωμένη λάτρης γραμμάτων και τεχνών, αλλά και τραγική μάρτυρας υπέρ αυτών, ΥΠΑΤΙΑ!

…………………………………………………………………………………………………………

- Είναι λοιπόν δυνατόν να μην προβληματιστούμε;

- Είναι δυνατόν να μην αποπειραθούμε μια θαρραλέα αναθεώρηση;

- Είναι όλο αυτό το ανθελληνικό μένος του Ι.Χ. άξιο επαίνων και τιμών;

- Πόσο ακόμα πρέπει να περιμένουμε πριν αποτολμήσουμε μια θαρραλέα αναθεωρητική διαμαρτυρία;

Αιώνες τώρα κι ενώ η γνώση έχει περισσέψει κι ο τελευταίος ανάμεσά μας μπορεί να ενημερωθεί για την ακραία αυτή διαστροφή της ιστορίας, εμείς συνεχίζουμε να ονομάζουμε «προστάτες γραμμάτων και τεχνών», λάβρους εχθρούς της Ελληνικής Γραμματείας και δεδηλωμένους ανθέλληνες και να αρνούμεθα τις αντίστοιχες τιμές στους εκλεκτότερους εκπροσώπους του πολιτισμού των γραμμάτων και τεχνών… όπως στην ηρωική Υπατία!

…………………………………………………………………………

Εκλεκτοί σύνεδροι και φίλοι…

Ως εκπρόσωπος των Σκεπτικιστών Ελλάδος…

Με καθυστέρηση αιώνων…

Στο όνομα της γνώσης και της ιστορικής αλήθειας, των ένδοξων ελληνικών γραμμάτων και τεχνών… εμείς οι απλοί εραστές της ιστορίαςκαι του πολιτισμού, κηρύττουμε έκπτωτο οποιονδήποτε αδίκως και αναξίως απολαμβάνει τον τίτλο του προστάτη γραμμάτων και τεχνών και στη θέση του, μετά πολλών τιμών και επαίνων, τοποθετούμε την διαπρεπή μάρτυρα, ηρωίδα και αντάξια εκπρόσωπο γραμμάτων και τεχνών, ΥΠΑΤΙΑ… ζητώντας από την ελληνική Πολιτεία να πράξει τα δέοντα.  

Καλούμε δε όλους τους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας μας και την εκπαιδευτική Κοινότητα, να μας ακολουθήσουν στην αναθεωρημένη αυτή Οδύσσεια της Γνώσης!

Μ. Καλόπουλος 25-4-2015

             Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ

1o Ολοήμερο Διεθνές Συνέδριο Επιστημών & Τεχνών

 Επετειακό Αφιέρωμα: Υπατία η Αλεξανδρινή 1600 (370 - 415)

Ανάμεσα στους συμμετέχοντες:

Διονύσης Σιμοπουλος - Μ. Καλόπουλος - Στράτος Θεοδοσίου - Γ. Κοντογιώργης - Άνζελα Γκερέκου - Σπύρος Μερκούρης.

Συναυλία Αλέξανδρου. Χάχαλη με Τζένη Δριβάλα & Τζίνα Φωτεινοπούλου, Ν.Τουλιάτο κ.α.

Εικαστικοί Εύα Αποστολάτου, Μάρω Κουρή, Τίτα Μπονάτσου κ.α.

     Με ένα θερμό χειροκρότημα αντάμειψε ο κόσμος που για 12 ώρες κατέκλυσε το Αμφιθέατρο «Αθήνα 9.84», στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, τον διεθνώς αναγνωρισμένο συνθέτη Αλέξανδρο Χάχαλη για την έμπνευση και διοργάνωση του 1ου Διεθνούς Συνέδριου Επιστημών & Τεχνών «Οδύσσεια της Γνώσης», καθώς είχαν την ευκαιρία να ακούσουν κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, αλλά και να παρακολουθήσουν καταξιωμένους ανθρώπους του πνεύματος και των τεχνών.

     Το Συνέδριο με θέμα «Ο Άνθρωπος και η πορεία του προς τη Γνώση ενίοτε μέχρις αυτοθυσίας», που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Οργανισμός «Απόλλωνος Ναός» ήταν αφιερωμένο στην φιλόσοφο, μαθηματικό και αστρονόμο Υπατία (370-415), με την ευκαιρία των 1600 χρόνων από τον βίαιο θάνατό της στην Αλεξάνδρεια.

     Προσωπικότητες παγκόσμιας ακτινοβολίας των επιστημών και των τεχνών, παρουσίασαν τις θέσεις τους στην ιστορική διαδρομή και επιδίωξη του Ανθρώπου για πρόοδο και Πολιτισμό!

   Το ενδιαφέρον του κοινού κέντρισε η διάλεξη του επίτιμου Πρόεδρου του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Διονύσιου Σιμόπουλου με θέμα «ο Άνθρωπος και το Σύμπαν».

     Μια ξαφνική αδιαθεσία του διεθνούς κύρους βιολόγου Richard Dawkins ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα αποκλειστικά για το Συνέδριο κατόπιν προσκλήσεως του κ. Χάχαλη, δεν του επέτρεψε να παρευρεθεί, ωστόσο έστειλε χαιρετισμό στον οποίο εξέφρασε τον θαυμασμό του «για την πρωταθλήτρια της επιστήμης Υπατία», χωρίς να κρύψει τη λύπη του που δεν θα μπορούσε να μιλήσει για «την ελληνίδα αυτή ηρωίδα».

     Ένα πρόβλημα υγείας ανάγκασε και τον πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Δημήτρη Νανόπουλο, να ματαιώσει την ομιλία του στο συνέδριο.

   Η πρώην υπουργός τουρισμού και υφυπουργός πολιτισμού Άντζελα Γκερέκου μίλησε με θερμά λόγια για τον Αλέξανδρο Χάχαλη τον οποίο αφού συνεχάρη για την ιδέα αλλά και την άψογη διοργάνωση του συνεδρίου έκανε λόγο για τη μεγάλη δύναμη της γνώσης και την ανάγκη να ξεπεράσει την αυτοκαταστροφική σύγκρουση με την πίστη.

Ο επίτιμος πρόεδρος του δικτύου Πολιτιστικών Πρωτευουσών Ευρώπης Σπύρος Μερκούρης έθιξε ιδιαιτέρως την εξάπλωση του ρατσισμού και εθνικισμού μέσω της αντιπαλότητας και του φανατισμού.

   Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολούθησε το κοινό τις ομιλίες όσων τίμησαν με την παρουσία τους το συνέδριο:

Στράτος Θεοδοσίου (αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών), Γεώργιος Κοντογιώργης, (συγγραφέας, καθηγητής, τέως Πρύτανις Παντείου) Ελισάβετ Σπαθάρη (αρχαιολόγος, επίτιμη διευθ. ΥΠΠΟΤ) Ποτίτσα Γρηγοράκου (καθηγήτρια Λαϊκού Παν/μίου), Μιχάλης Καλόπουλος (πρόεδρος Σκεπτικιστών Ελλάδος, συγγραφέας), Γιώργος Λεκάκης (λαογράφος, συγγραφέας, δημ/φος) Δημήτρης Βαρβαρήγος (συγγραφέας), Μαρία Τζάνη (ομότιμη καθηγήτρια ΕΚΠΑ), Ειρήνη Λεριού (Διδάκτωρ Παντείου) και μέσω skype οι Ξενοφών Μουσάς (αστρονόμος) David Eicher (αρχισυντάκτης περιοδικού astronomy) Mark Boslough (φυσικός) Αρίσταρχος Μart Raukas (καθ. Φιλοσοφίας, ντοκυμ/ίστας, δημ/φος) Bettany Hughes (ιστορικός, συγγραφέας).

     Το Συνέδριο χαιρέτησαν επίσης ο Δήμαρχος Αθηναίων Γεώργιος Καμίνης, ο αντιπρόεδρος ΟΥΝΕΣΚΟ Στέφανος Βογαζιανός Ρόυ (συντόνισαν δε οι Θεόδωρος Μαλλιάς (Δρ. Ψυχολογίας, Βίκυ Μπαφατάκη (αρχαιολόγος, δημ/φος), Ευάγγελος Στόγιος (Πρόεδρος ΣΑΦΕΜ).

Καλλιτεχνικές παρεμβάσεις έδωσαν τη δική τους νότα καθ’όλη τη διάρκεια του συνεδρίου.

   Συμμετείχαν : Εύα Αποστολάτου, Ekaterina Savtchenko, Δαρεία Κορνέα, Βασίλειος Αράπης, Μιχάλης Μηναριτζόγλου, Εξηκίας, (εικαστικοί) Μάρω Κουρή, Τίτα Μπονάτσου (φωτογραφία) Μαρία – Υπατία Γερολυμάτου (χορός) Αλίκη Μαρκαντωνάτου (αρχαία λύρα, ωδή), Σοφία Ανδριανού (ωδή).

     Ο διεθνώς καταξιωμένος συνθέτης Αλέξανδρος Χάχαλης παρουσίασε έργο αφιερωμένο στη μεγάλη φιλόσοφο και τον Αέναον Αγώνα προς την Γνώση, με διακεκριμένους καλλιτέχνες: Τζένη Δριβάλα, Αγάπη Παπαμήτσου, Τζίνα Φωτεινοπούλου (υψίφωνοι), Θοδωρής Μπιράκος (βαρύτονος), Νίκος Τουλιάτος (κρουστά), Κώστας Γιαλίνης, Όλγα Παππά, Πάρις Κατσίβελος (απαγγελία).

Οργάνωση – Παραγωγή Π. Σ. ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΝΑΟΣ

                     Παρακολουθείστε ολόκληρο το Συνέδριο

       έτσι όπως αναμεταδόθηκε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών

                           https://youtu.be/w-cjPjLDcKo

 ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟ

«Αντιπαγανιστική Νομοθεσία» Το εξαιρετικό βιβλίο που πρέπει να έχει κάθε Έλληνας. M. Καλόπουλος

Τίτλος: Αντιπαγανιστική Νομοθεσία
Επιμέλεια: Αφροδίτη Καμάρα
Εκδοτικός Οίκος: Κατάρτι

Τηλέφωνο παραγγελίας: 210/ 3604793 & 3601271

Τιμή IANOS: 12,31 €

Περίληψη (κείμενο οπισθόφυλλου)
Το κυριότερο ίσως χαρακτηριστικό της Ύστερης Αρχαιότητας ήταν η θρησκευτική μεταβολή στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο πολυθεϊσμός υποχώρησε και τη θέση του πήρε η πρώην «δεισιδαιμονία», ο χριστιανικός μονοθεϊσμός. Ο εκχριστιανισμός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ωστόσο δεν έγινε ούτε γρήγορα ούτε αβίαστα. Συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις επηρέασαν την έβαση του θρησκευτικού αγώνα υπέρ του χριστιανισμού. Οι αποφάσεις αυτές πήραν τη μορφή νόμων. Χάρης τη σχολαστικότητα με την οποία διαφυλάσσονταν οι νόμοι στη ρωμαϊκή εποχή, πολλά από τα νομοθετήματα των Ρωμαίων αυτοκρατόρων σώζονται μέχρι σήμερα μέσα στους βασικούς κώδικες του υστερορωμαϊκού κόσμου: Στο Θεοδοσιανό κώδικα του 5ου αιώνα μ.α.χ.χ (μετά την απαρχή της χρονολόγησης των χριστιανών) και στο Corpus Iuris Civilis ή Ιουστινιάνειο Κώδικα, που συντάχθηκε στις αρχές του 6ου αιώνα. Από την κατάργηση των θυσιών, οι οποίες αποτελούσαν βασικό συστατικό των Εθνικών θρησκειών, έως τον αναγκαστικό εκχριστιανισμό των πολιτών της αυτοκρατορίας και των μελών των οικογενειών τους, ο αναγνώστης αυτού του μικρού απανθίσματος από τους Κώδικες παρακολουθεί βήμα βήμα τον εκχριστιανισμό της αυτοκρατορίας μέσα από τα λόγια αυτών που τον σχεδίασαν.

Η Γνώμη
16.10.16 Εάν υπάρχουν ναοί σε επαρχιακές περιοχές θα καταστραφούν χωρίς φασαρία ή οχλαγωγία. Γιατί μόνο όταν θα έχουν γκρεμιστεί και εξαφανιστεί από προσώπου γης, θα έχει καταστραφεί και η υλική βάση πάνω στην οποία στηρίζονται οι δεισιδαιμονίες. Παρεδόθη την έκτη ημέρα πριν από τις Ιδούς του Ιουλίου – 10 Ιουλίου. Θεοδοσιανός Κώδικας

Διαβάζοντας κανείς αποσπάσματα σαν και το παραπάνω στις μέρες μας, σίγουρα δεν αντιδρά το ίδιο όπως θα αντιδρούσε πριν από μερικές δεκαετίες. Η αντιπαγανιστική και γενικότερα ανθελληνική πολιτική των αυτοκρατόρων της Ύστερης Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (που από τα τέλη του 19ου αιώνα αποκαλούμε Βυζάντιο) αντιμετωπίζεται σήμερα σαν μια ιστορική πραγματικότητα.
Ωστόσο, αποτελεί πρόκληση για τον επίδοξο ερευνητή να ρίξει μια ματιά απ’ ευθείας στους κανόνες και τους νόμους πάνω στους οποίους πάτησαν οι ορδές των «βαρβάρων» για να καταστρέψουν έναν από τους ωραιότερους πολιτισμούς που γεννήθηκε πάνω σε αυτόν τον πλανήτη.
Η κα. Αφροδίτη Καμάρα επιμελήθηκε με τον καλύτερο τρόπο το έργο αυτό, ξεκινώντας με μια κατατοπιστική για τον αναγνώστη εισαγωγή. Το πρώτο και τρίτο μέρος του βιβλίου αναφέρονται στους δύο μεγάλους κώδικες πάνω στους οποίους στηρίχθηκε η αντιπαγανιστική πολιτική των Βυζαντινών. Τόσο το κεφάλαιο του Θεοδοσιανού, όσο και αυτό του Ιουστινιάνειου Κώδικα, συνοδεύονται από μικρές εισαγωγές, αλλά και χρήσιμα επεξηγηματικά σχόλια που δίνουν τροφή στον ιστορικό ερευνητή για περαιτέρω έρευνα. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου συναντούμε πτυχές της θρησκευτικής νομοθεσίας του αυτοκράτορα Ιουλιανού. Όπως ήταν φυσικό, οι πτυχές αυτές δεν συμπεριλήφθηκαν στους κώδικες των χριστιανών αυτοκρατόρων που τον διαδέχτηκαν, μιας και ως γνωστόν, ο Ιουλιανός προσπάθησε να επαναφέρει στο προσκήνιο τις αρχαίες τοπικές θρησκευτικές παραδόσεις των ανά την επικράτεια λαών. Στο βιβλίο παρατίθεται ενδεικτικά το έργο του «Έδικτο περί παιδείας», με σκοπό να λάβει ο αναγνώστης μια σφαιρικότερη άποψη για τις θρησκευτικές διαμάχες της Ύστερης Αρχαιότητας. Το συνολικής έκτασης 178 σελίδων έργο, κλείνει με ένα μικρό γλωσσάρι που επεξηγεί τη σημασία διαφόρων διοικητικών τίτλων μέσα στους κόλπους της αυτοκρατορίας.

Ο αναγνώστης με τα 11 περίπου ευρώ που καλείται να προσφέρει για να αποκτήσει το βιβλίο αυτό επιτυγχάνει:
α) Να φέρει στην κατοχή του πρωτότυπο κείμενο 16 αιώνων πριν από την εποχή μας.
β) Να ερευνήσει καλύτερα τα κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά πλαίσια μέσα στα οποία πραγματοποιήθηκε ο βίαιος εκχριστιανισμός των κατοίκων της αυτοκρατορίας της «Ανατολικής Ρωμυλίας» (σε αυτήν συμπεριλαμβάνονται και οι κάτοικοι της γεωγραφικής περιφέρειας της σύγχρονης Ελλάδας)
γ) Να κατανοήσει πως η εδραίωση του χριστιανισμού σε αυτές της περιοχές επιτεύχθηκε μέσω δύο διαφορετικών δρόμων, οι οποίοι παρ’ όλα αυτά διανοίχτηκαν την ίδια εποχή και κατευθύνονταν από τα ίδια κέντρα. Δηλαδή, τόσο οι απαγορεύσεις και η αντιπαγανιστική πολιτική που χαράχτηκε μέσα από τους Κώδικες, όσο και η ίδια η διαμόρφωση και η κοπτοραφή του ιουδαιοχριστιανικών κειμένων (ευαγγελίων κ.α) τα οποία και ακολουθούν πιστά σήμερα εκατομμύρια κόσμου, προέκυψαν μέσα από τις ίδιες «Οικουμενικές Συνόδους»…

………………………………………………….

ΠΕΡΙ   «ΕΛΛΗΝΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ»

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Μ. ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟ

Στους νόμους της ακμής των Ρωμαιο-χριστιανικών χρόνων (4^ου & 5^ου αι.μ.Χ.) διαβάζουμε, για τον βίαιο εκχρι­στια­νισμό των Ελλήνων και την υποχρεωτική "σωτηρία" τους. Ουσιαστικά πρόκειται για την νομοθετημένη εξόντωσης του Ελληνισμού, όπως προκύπτει από το βιβλίο: «Αντιπαγανιστική νομοθεσία της ύστερης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μέσα από τους κώδικες»

«Διατάσουμε, όλα τα ιερά και οι ναοί (των Ελλήνων) όσα βρίσκονται ακόμα άθικτα, να καταστραφούν με διαταγή των τοπικών αρχών και να εξαγνιστούν με την ύψωση του σημείου της χριστιανικής θρησκείας... αν με επαρκείς αποδείξεις ενώπιον ικανού δικαστή, εμφα­νιστεί κάποιος που έχει παραβλέψει αυτό τον νόμο, θα τιμωρηθεί με την ποινή του θανάτου» Αυτοκράτορες: Θεοδόσιος και Βαλεντινιανός προς Ισίδορον Έπαρχο Πραιτωρίου.14/ Νοέμβριου 435

«Να κλείσουν όλοι οι ναοί σε όλες τις πόλεις και σε όλους τους τόπους της οικουμένης... Αν κάποιος με οποια­δήποτε δύναμη παραβεί (αυτό τον νόμο) θα τιμω­ρη­θεί με αποκεφαλισμό» ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10. Δεκέμ. 354 μ.Χ.

«Τέτοιου είδους πράξεις (οτιδήποτε μη χριστιανικό χαρα­κτη­ριζόταν ειδωλολατρία) αν εξακολουθούν να συμβαίνουν (ή καταγγελθεί ότι συμβαίνουν!) ακόμα και σε κάποιο λιβάδι ή σπίτι, το λιβάδι ή το σπίτι αυτό θα προσαρτηθεί στο ταμείο των ιερότατων ανδρών (δηλαδή κατάσχεση υπέρ των αρχιερέων) ενώ ο ιδιοκτήτης τους που έδωσε την συγκατάθεσή του να μιανθεί ο τόπος, θα αποπεμφθεί από το (οποιοδήποτε) αξίωμά του, θα χάσει την περιούσια του και αφού υποστεί σωματικό βασανισμό με μεταλλικά όργανα θα οδηγηθεί σε διαρκή εξορία»ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.8 Αυτοκρ.: Λέων και Ανθέμιος προς Διόσκωρον Έπαρχο του Πραιτωρίου. Παρεδόθη το 472; μ.Χ.

«Διατάζουμε τους άρχοντές μας, αλλά και όσους διδάσκονται από τους θεοφιλέστατους επισκόπους, να αναζητούν σύμφωνα με τον νόμο όλες τις περιπτώσεις ασέβειας υπέρ της ελληνικής θρησκείας, έτσι ώστε να μην συμβαίνουν, αλλά και αν συμβαίνουν, να τιμω­ρού­νται... Κανείς να μην έχει το δικαίωμα να κλη­ρο­δο­τεί με διαθήκη (περιούσιες) ή να χαρίζει με δωρεά οτιδή­ποτε, σε πρόσωπα ή τόπους που έχουν επισημανθεί ότι διαπράττουν την ασέβεια του ελληνισμού... όσα δίδονται ή κληροδοτούνται μ' αυτόν τον τρόπο θα

αφαιρούνται. Με την παρούσα ευσεβή νομοθεσία (διατάζουμε) να διατηρηθούν σε ισχύ όλες οι τιμωρίες με τις οποίες οι προηγούμενοι (χριστιανοί) βασιλείς είχαν απειλήσει να τιμωρήσουν την ελληνική πλάνη, με τις οποίες (τιμωρίες!) προσπαθούσαννα διασφαλίσουν την ορθόδοξη[1] πίστη» ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.9 επίσης (Β1,1,19) και ΝΟΜΟΚΑΝΟΝ 6,3.

«Επειδή μερικοί συνελήφθησαν (αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάπτισμα) διακατεχόμενοι από την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάν­θρωπο (βιβλικό) θεό (μας)...Αυτοί θα υποβληθούν στην αντί­­στοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιεί­κει­ας (!) αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβλη­θούν στην έσχατη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να παρου­σιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μας, μαζί με τις συζύγους και τα παιδία τους και μαζί με όλους του οίκου τους, για να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών. Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνω­ρί­ζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν (να ζητήσουν δηλαδή μόνοι τους το σωτήριο βάπτισμα!) δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιούσιας, ούτε κινητής, ούτε ακίνητης. θα τουσ αφαιρεθουν τα παντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον, θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα (κλείσιμο σχολών!), που διδάσκεται από όσους πάσχουν από την νό­σο και την μανία (μάθησης!) των ανόσιων Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μη μπορούν πια να διαφθείρουν της ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν(λοιπόν) φανεί κάποιος τέτοιος άν­θρω­πος και δεν τρέξει στις εκκλησίες μας, μαζί με όλουςτους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμω­ρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές.

Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδία, όταν είναι σε μικρή ηλικία, θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, (ιδού ο υποχρε­ωτικός νηπιοβαπτισμός!) όσοι δε είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία, πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους (βιβλικούς) κανόνες. Αφού δε εννοήσουν και αποβάλουν την παλαιά (αρχαιο-ελληνική) τους πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν τοβάπτισμα και στη συνέχεια να διαφυ­λάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων χριστιανών.

Όσοι δε, έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα, ή μεγάλη περιούσια και για να κρατήσουν τα προσχή­ματα (προσποιούμενοι τους πιστούς) ήλθαν ή πρόκειται να έλθουν να βαπτισθούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην ελληνική πλάνη, διατάσουμε να δημευθεί η περιούσια τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη. Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλητήριους Έλληνες».

ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.10

Μπροστά σ΄ αυτές τις εξοντωτικές "σωφρονιστικές ποινές", τις εξορίες, τους αποκεφαλισμούς, τις κατασχέσεις περιου­σιών, τις αφαιρέσεις προνομίων, τον εξευτελισμό της υποχρε­ωτικής κατήχησης, τον βασανισμό και την νόμιμη θανάτωση κάθε υπερασπιστή τους. Για τους κυνηγημένους σαν το απεχθέστερο ιστορικό τέρας Έλληνες, ο εκχρι­στιανισμός φαινόταν πράξη ύστατης διαφυγής απ' την φυσική εξόντωση και επιβεβλημένης σωφροσύνης!

Έτσι... εκχριστιανίσθηκε μαζικά ο Ελληνισμός!    

αυτη δυστυχωσ υπηρξε η αφανιστικη απαντηση τησ ιουδαιο-χριστιανικησ θρησκεια στον παγκοσμια ιαματικο και αναντιρρητα προμηθεϊκο πολιτισμο των ελληνων!

Τα παραπάνω αποσπάσματα είναι παρμένα από το βιβλίο: «Η αντι­παγανιστική νομοθεσία της ύστερης Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μέσα απ' τους κώδικες» Εκδόσεις ΚΑΤΑΡΤΙ. Τηλ. Παραγγ. 210/ 3604793 & 3601271

[1] Στο λατινικό κείμενο: «in favorem orthodoxae fidei» δηλαδή ,την ευνοούμενη ορθόδοξη πίστη. Η καυχόμενη λοιπόν περί του αντίθετου σημερινή θρησκεία των Ελλήνων, μάλλον θα έπρεπε να απολογηθεί για τα ΦΟΒΕΡΑ ιστορικά εγκλήματα κατά του Ελληνισμού.  

Βλέπε επίσης: Τρείς ιεράρχες: ΠΟΣΟ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;

&Ένας ολομέτωπος ανθελληνικός πόλεμος φθοράς των πατέρων της εκκλησίας. Του Μ. Καλόπουλου                 

«Διότι Ιουδαίος δεν είναι ο εν τω φανερώ Ιουδαίος... αλλ’ Ιουδαίος είναι εν τω κρυπτώ Ιουδαίος[1] και περιτομή η της καρδίας κατά (το) πνεύμα» Παύλος προς Ρωμαίους Β΄28

Όλα όσα θέλαμε λοιπόν καταληκτικά να υπαινιχθούμε σε ολόκληρο αυτό το βιβλίο, τα λέει εδώ ευθαρσώς ο Εβραίος πρώην φαρισαίος Παύλος, (Πράξεις Αποστ. ΚΒ΄3) γράφοντας όχι προς τους Ρωμαίους όπως εσφαλμένα κάποιος μπορεί να υποθέσει, αλλά προς την εβραϊκή παροικία της Ρώμης. Ο Χριστιανισμός για όσους ήθελαν να τον δουν έτσι, δεν ήταν παρά η μεταμόρφωση του αβραμικού Ιουδαϊσμού σε Νεοδιαθηκικό κρυπτο-ιουδαϊκό χριστιανισμό!

Ο παλαιοδιαθηκικός αβραμισμός, ο ορκισμένος εχθρός των εθνών, θρονιασμένος στα υψηλότερα αξιώματα της νεο-ιουδαϊκής αυτής αίρεσης, «συνεκάθισεν» κατά τα πρότυπα του πατρός Αβραάμ με κάθε είδους ελπιδόμυαλα "όρνια" και με προκάλυμμα μια απέραντη δήθεν αγάπη, μπορούσε πια κόβοντας τις φανερές του διασυνδέσεις με τον Ιουδαϊσμό, να οργανώσει τον συστηματικό διαμελισμό των μισητών εχθρών του πατρός Αβραάμ!

Θεόφιλος, Κύριλλος, Θεοδόσιος, Χρυσόστομος, Κωνστάντιος, Αλάριχος, και τόσοι άλλοι κρυφο-ιουδαίοι ή απλώς ορνιόψυχοι και ορνιόμυαλοι υπηρέτες του αβραμικου μεγαλοϊδεατισμού, έμπηξαν τα γαμψώνυχα τους και τα "χρυσωμένα τους δόντια’" στο κορμί του ελληνότροπου πολιτισμού, συνεργώντας πειθήνια στον προαποφασισμένο ανελέητο διαμελισμό της Ελλάδος.

Κάτω απ’ τις "αγάπες" και τις κοινωνικές αδελφοποιήσεις, υπήρχε έρπων ο αρχαίος εκείνος ο μυριέλικτος Χαλδαιικός δράκος, που εξακολουθούσε να περισφίγγει μέχρι διαμελισμού, τον από κάθε άποψη κραταιό ελληνισμό!

Ανθελληνόψυχοι λοιπόν και ανθελληνόχαροι υπήρξαν πολλοί μέσα στην πολλά υποσχόμενη νέα θρησκεία. Περισσότεροι απ’ ότι μπορεί να φαντασθεί ο σημερινός Έλληνας που με καμάρι (χωρίς βέβαια να το ξέρει) φέρει τον θρησκευτικό τίτλο του «πνευματικού ισραηλίτη»!

Λίγα ακόμα παραδείγματα που ακουμπάνε μόνο την επιφάνεια του ανθελληνικού μένους, θα σας βάλουν φαντάζομε σε σκέψεις.

Ο Χριστιανός Ευσέβιος Παμφίλου (265-340μ.Χ. Επίσκοπος Παλαιστινιακής Καισαρείας) ο αποκαλούμενος και "Ηρόδοτος" ή πατέρας της εκκλησιαστικής ιστορίας, ο μέγιστος των εκκλησιαστικών συγγραφέων, δεν είναι παρά ένας ανθελληνικά μαινόμενος χλευαστής, αλλά και μεθοδικός διαμελιστής κάθε ελληνικής αξίας. Θα παραθέσω μόνο ελάχιστους υπότιτλους του τεράστιου έργου του και θα γίνει εντελώς σαφές τι εννοώ.

Ο Ευσέβιος, στο 1^ο μέχρι το 15^ο σύγγραμμα του της «ευαγγελικησ προπαρασκευη» με την άνεση του νικητή, έγραψε τα παρακάτω απίστευτα.

Αντί να σας κουράσω με ατέλειωτες λεπτομέρειες που κατέκοψαν και ζεμάτισαν κάθε τι Ελληνικό, σας παραθέτω μόνο υπότιτλους απ’ το ογκωδέστατο συγγραφικού του έργου, με το πραγματικά απίστευτο ανθελληνικό και φιλοεβραϊκό του περιεχόμενο!

Κάθε αστερίσκος είναι και ένας ξεχωριστός υπότιτλος. Διαβάστε αργά, προσεκτικά... μελαγχολικά θα έλεγα, καθώς το ανθελληνικό του πάθος κορυφώνεται σε ξέφρενο ύμνο υπέρ της ιουδαϊκής του συνείδησης... πιθανότατα και καταγωγής:

*Γιατί είναι πράξη σωφροσύνης η εγκατάλειψη της ελληνικής πλάνης και δεισιδαιμονίας. *Γιατί ευλόγως εγκαταλείπουν τα όσα περί πρώτης κοσμογονίας οι Έλληνες ανέγραψαν. *Εγκαταλείψτε όσα οι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι περί αρχών εισηγήθηκαν. *Πως η Αιγυπτιακή θεολογία στους Έλληνες μετακόμισε. *Πως σε όλα αυτά οι δαίμονες επενεργούν. *Περί της εμφανίσεως δαιμόνων στα μαντεία των Ελλήνων. *Περί της παλαιάς ελληνικής συνηθείας της ανθρωποθυσίας (!) και πως αυτή με την ευαγγελική θεολογία κατηργήθη. *Ότι σε πονηρούς δαίμονες ανήκει των εθνών η θεολογία. *Πως ο Απόλλων στους πονηρούς δαίμονες προστάτες θυσιάζει. *Ότι πολυσχιδής και πολύγνωμος είναι η περί των Ελληνικών θεών δεισιδαιμονία. *Περί της σε λανθάνουσα μορφή δαίμονας περιέχουσα ελληνική μυθολογία. *Έως θανάτου ποιητικοί(!!!) είναι οι λεγόμενοι αυτών αγαθοί δαίμονες».

Ο εκπληκτικός αυτός χαρακτηρισμός, περί θανατηφόρου ποίησης με βρίσκει με θαυμασμό απόλυτα σύμφωνο. Στους αδαείς και λογοφάγους παραμυθομανείς ανθρώπους, η ποίηση μπορεί όπως προείπαμε να γίνει πράγματι ένα θελκτήριο εργαλείο θανάτου. Το ζητούμενο είναι ποιοι έκαναν τέτοια φονική χρήση των ποιητικών λόγων! Η ελληνική αρχαιότητα που με την ποίηση της ανέδειξε τον μεγαλύτερο ανθρώπινο φωτοδότη πολιτισμό σε όλα τα επίπεδα, ή η αβραμικη θεολογία που οδήγησε την ανθρωπότητα κατ’ ευθείαν στα τρισάθλια τάρταρα του μεσαίωνα;

Ας συνεχίσουμε όμως με τους υπότιτλους της ανθελληνικής παράκρουσης του Ευσέβιου:

»*Μαγγανείες μετέρχονται (οι Έλληνες!!!) και μ’ αυτήν εξαναγκάζουν την ανθρώπινη γνώμη. (Κοίτα ποιος μιλάει για μαγγανεία!) *Ότι τα αγάλματα τους μαγικά κατασκευάζουν... (τέτοια ανεπανάληπτα αριστουργήματα, μόνο μαγικά μπορούσαν να τους φαίνονται!) και στην μαγεία προτρέπουν και τις άψυχες ύλες (λατρευτικά) φιλούν. *Περί των παλαιοτέρων Εβραίων και γιατί τας ένθεους (θεοπνεύστους) αυτών γραφάς των πατρίων (Ελληνικών) λόγων προτιμήσαμε. *Παρουσίαση της εβραϊκής θεολογίας, λατρείας, αθανασίας της ψυχής και της ουσίας των πραγμάτων.

*Πως οι Εβραίοι έγιναν φιλόθεοι και αξιώθηκαν χρησμών και θεοφανειών. *Πως έλαμψε με την ευσέβεια του ο Μωυσής και την ιστορία των Εβραίων κατέγραψε. *Γιατί μετά από λογική κρίση και σώφρονα λογισμό την ιστορία τους (των Εβραίων) παραδεχθήκαμε. *Περί προ του κατακλυσμού θεοφιλών ανδρών. *Περί των Εβραϊκών δογματικών θεωρημάτων (και) δημιουργίας του κόσμου. *Περί θεού Εβραϊκές δοξασίες.

*Περί του θεοσεβούς πολιτεύματος του Μωυσέα. *Πόσοι Έλληνες λογογράφοι το έθνος των Ιουδαίων αναφέρουν. *Περί του προπάτορος πάντων των Εβραίων Αβραάμ. *Περί Ιουδαίων γραφής. *Πως παρά των βαρβάρων οι Έλληνας τα σεβάσματα τους παρέλαβαν»(!!!)

*Περί της κλοπής (από τα Εβραϊκά!) των Ελλήνων συγγραφέων. *Περί του κλέφτες (ιδεών!) είναι οι Έλληνες. (αν δεν το ξέρατε... μάθετέ το!). *Περί του γιατί λογικά την παρ’ Εβραίων θεολογία από την ελληνική φιλοσοφία προτιμήσαμε. (Εδώ ομολογείται η σύγκρουση εβραϊκής και ελληνικής ερμηνείας του κόσμου). *Ότι τα πάντα παρά βαρβάρων οι Έλληνες ωφελήθηκαν. *Περί της αρχαιότητος Μωυσέως και των Εβραίων προφητών. *Πως η Πλατωνική φιλοσοφία την Εβραϊκή αναγκαστικά ακολούθησε. *Περί της παρ΄ Εβραίων ονομάτων ορθότητας.

*Περί της καθ΄ Εβραίων φυσιολογίας. *Περί του όντος, Μωυσέως και Πλάτωνος(!) *Περί του Πλάτωνος και Μωυσέως ιδεών(!) *Περί αθανασίας ψυχής Εβραίων και Πλάτωνος. *Πως περί νεκρών έγερση ο Πλάτωνας των Εβραίων λόγους ιστορεί. *Περί του κατά Μωυσέα Παραδείσου.(!!!)

*Ότι παραπλήσια των Εβραίων εικόνα είχαν και οι δοξασίες περί θείων του Πλάτωνα. *Πως ο Πλάτων μετέτρεψε επί το Ελληνικότερων τα λόγια των (βιβλικών) Παροιμιών. *Ότι τα αυτά και ο Πλάτων με την εβραϊκή γραφή χρησιμοποιεί υποδείγματα και παραδείγματα. *Ότι δε και ο Πλάτωνας κατά μίμησιν των Εβραίων εις δώδεκα φυλάς διαιρώντας νομοθετεί. *Περί Αριστοτελικών δογμάτων και διαφωνίας Εβραίων και Πλάτωνος! *Περί διαφωνίας Μωυσέως και Πλάτωνος. *Περί δαιμόνων και ηρώων... ...» (!!!) *Πως με τα περί ουρανίου γης (ουράνιας ζωής) και μεταθανάτιας κρίσεως, ομοίως ο Πλάτωνας τους Εβραίους αντιγράφει»

Πάθατε κάτι ή αντέχετε ακόμα;

Σημειώστε μόνο ότι ο ίδιος αποκαλεί κοπριές τα διανοήματα των Ελλήνων λέγοντας: «τούτον δε τον πτωχόν και πένητα λαόν σήκωσες από... της η κοπριά των Ελληνικών μυσαγμάτων (βδελυγμάτων, μιασμάτων) και κάθισες αυτόν μετά των αρχόντων του Ισραήλ, όντος λαού αυτού. Είναι δε οι απόστολοι άρχοντες του Εβραϊκού λαού και οι πατριάρχαι με τους οποίους κατασκηνώνουσιν οι εξ εθνών πιστεύσαντες» Ευσέβιος ευαγγ. προπαρ. / εισ τουσ ψαλμουσ / αλληλουια. ριβ΄ (23.1352.34)

Φανταστείτε! Όλα αυτά... μόνο από έναν εκκλησιαστικό, εκλαϊκευτή των εβραιο-θρησκευτικών ιδανικών, τον επίσκοπο (επι-σκοπό) Ευσέβιο! Η μετακίνηση προς τα εβραιο-προγονικά[2] σεβάσματα είναι περισσότερο από ολοφάνερη!

Ας απαντήσουμε λοιπόν στον Ευσέβιο με τα λόγια του Αισώπου: «Κάποτε, ένας Πίθηκος και μια Αλεπού περπατούσαν παρέα και προσπαθούσαν να παινέψουν την ευγενική καταγωγή τους. Αχ, βαριαναστέναξε λοιπόν ο Πίθηκος! Τι έπαθες κι αναστενάζεις έτσι; τον ρώτησε η Αλεπού. Λέει λοιπόν ο πίθηκος στην Αλεπού: βλέπεις όλους αυτούς τους τύμβους, τα περίτεχνα μνήματα και τις υπέροχες αναθηματικές στήλες; Των ένδοξων και ευγενών προγόνων μου είναι μνημεία! Πως λοιπόν να συγκρατήσω τα δάκρυα μου βλέποντας των πάνδοξων προπατόρων μου τα αριστουργήματα;

Η Αλεπού κοίταξε τότε τον Πίθηκο με κατανόηση και του απάντησε: «Μα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να συγκρατηθείς, ψεύδου ελευθέρα όσο θέλεις, κανένας απ’ αυτούς δεν πρόκειται να αναστηθεί για να σε διαψεύσει»!

Λοιπόν: «Ψεύδου όσο βούλει, (Ευσέβιε) ουδείς γαρ τούτων (των νεκρών) αναστάς ελέγξει σε»!

Και τελειώνοντας ο Αίσωπος στο «αλωπηξ και πιθηκοσ» (6^ος π.Χ.αι) την ιστορία του οποίου αγανακτισμένοι δανειστήκαμε, καταλήγει καλύτερα από κάθε άλλη καυστική ειρωνεία: «Έτσι και των ανθρώπων οι ψευδολόγοι, τότε μάλιστα καταλαζονεύονται, όταν τους ελέγχοντας μη έχουσι»! Αίσωπος

Όταν λοιπόν κι εμείς, τόσο απόντες και τόσο "νεκροί", χίλια εξακόσια χρόνια μετά, δεν τολμάμε να ζητήσουμε τον λόγο για τους παντοειδείς ξέφρενους ισχυρισμούς και την λασπολογία του κάθε "πιθήκου" εναντίων των Ελλήνων, δεν είναι άλλοι από μας πιο υπεύθυνοι για την κατατρώγουσα το μέλλον της Ελλάδος αλαζονεία της καυχησιολογίας τους!

Όταν με την τρομακτική απουσία μας, ξεπερνάμε και την μακαριότητα των νεκρών, δεν φταίνε οι κάθε λογής πίθηκοι, που με τόση ευκολία κλέβουν και οικειοποιούνται την ιστορία και τις ένδοξες πρωτιές των Ελλήνων!

Ενδεικτικό μάλιστα της δεινής μας θέσης, είναι το γεγονός, ότι παρ’ όλα αυτά, τεραστία θεωρείται η συμβολή αυτού του Ευσέβιου στην ανασύνθεση των ελληνικών μύθων! Παρά το καταδιωκτικό του μένος και το πλήθος των υβριστικών αναφορών του στην ελληνική μυθολογία, απ’ τον πολυγραφότατο αυτό ανθέλληνα, είμαστε συχνά αναγκασμένοι να δανειζόμαστε αποκλειστικές πληροφορίες για την ανασύνθεση των θρυλούμενων της ελληνικής αρχαιότητας!

Καταλαβαίνετε λοιπόν τον λαβύρινθο των απολογητικών μας αναγκών, όταν συχνά έχουμε μόνο αυτές τις ύβρεις και τα υποτιμητικά σχόλια των υπολοίπων εκκλησιαστικών, για να ανασυνθέσουμε μέρος της μυθολογημένη ιστορία των Ελλήνων! Είναι σαν να κρατά το δικό μας Αριάδνιο νήμα... ο ίδιος ο Μινώταυρος!

Λίγα ακόμα παραδείγματα, διάφορων γνωστών και άγνωστων εκκλησιαστικών, θα συμπληρώσουν την εικόνα του μεθοδικού διαμελισμού της Ελληνικότητας όπως αυτή ορίζετε διαχρονικά από έθιμα ήθη και ιστορία!

Ο Επιφάνιος, (αρχές Δ΄ αιών) κηρύττοντας συλλήβδην τον Ελληνισμό δαιμονοποιημένη αίρεση γράφει: «Εξ Ελληνισμού μεν αιρέσεις τέσσαρες Πυθαγορείων Πλατωνικών, Στωικών, Επικουρείων» Επιφάνιος αγκυρωτοσ 12.8.

Υπενθυμίζω ποιος είναι αυτός ο άγιος Επιφάνιος: «είναι εις των επισημοτέρων πατέρων της Εκκλησίας, γεννηθείς εξ’ Ιουδαίων (Εβραιο-ορθόδοξος!) επίσκοπος Κύπρου. αργότερα Μητροπολίτης Σαλαμίνος... (κλπ.) Στις 12 Μαΐου η εκκλησία γιορτάζει την μνήμη του».! (Εγκυκλ. Δρανδάκης)

Κοιτάξτε λοιπόν ποιοι γράφουν για τις: απο του ελληνισμου αιρεσεισ! Οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί, κηρύττουν αίρεση τον Ελληνισμό στην ιδια του τη χώρα!

Δηλαδή, σκεφτείτε την οδυνηρή πραγματικότητα... τέτοιοι εξ εβραίων, άγιοι-Ραββίνοι, απ’ τους οποίους σας διαβεβαιώ βρίθει το ελληνικό εορτολόγιο, όχι μόνο καταδιαμέλισαν με κάθε άνεση την αξιοπρέπεια του Ελληνισμού, υπακούοντας φυσικότατα στις εντολές της δικής τους Παλαιάς Διαθήκης και του Αβραάμ του φυσικού τους προγονού, αλλά έπεισαν και μας, τα αόμματα θύματά τους, να τους τιμούμε εορταστικά ετησίως εδώ και εκατονταετίες!!

Οι Έλληνες σε πολύ μεγάλες δόξες! Που να ήξερε ο Θεμιστοκλής και οι Σαλαμινομάχοι του, ότι οι Πέρσες δι άλλης οδού (της θρησκευτικής) λίγες εκατονταετίες μετά, θα άπλωναν την θεολογική εξουσία τους σε ολόκληρη την ελληνοθρεμμένη Μεσόγειο![3]

Για όποιον ιστοριο-θρησκειολογώντας ρίξει μια απλή μάτια στα πατερικά λεγόμενα κείμενα, δεν θα χρειαστεί περισσότερο από μια μόνο μάτια στους υπότιτλους των έργων της πατρολογίας, για να καταλάβει την ανθελληνική θεολογική καταιγίδα που δεν άφησε τίποτε όρθιο στην πάλαι ποτέ αυτή ένδοξη χώρα.[4]

Με βαθιά μελαγχολία βλέπουμε λοιπόν πόσο μεθοδικά χτυπήθηκαν οι δεσμοί της ιστοριογνωσίας των Ελλήνων, και ποια η πραγματική αιτία που τα ελληνόπουλα αγνοούν παντελώς οποιαδήποτε εκδοχή για την προέλευση του τρισένδοξου εθνωνύμου τους και γιατί δεν έχουν Ελληνικά ονόματα που να παραπέμπουν στους δικούς τους προγόνους!

Πρόκειται λοιπόν για μεθοδευμένο, πραγματικό ιστορικό και προγονικό ακρωτηριασμό των Ελλήνων. Επαναλαμβάνω, θέλετε να δείτε την βαθιά πνευματική περιτομή των Ελλήνων; Ρωτήστε ένα ελληνόπουλο πόθεν φέρει το όνομα Έλλην, που στην παγκόσμια ιστορία διεκδικεί την πιο επίζηλη θέση... ή ποιά είναι η Ορσηίδα!

Η ιστορική απογύμνωση των Ελλήνων και η επιβολή της πνευματικής τους περιτομής ήταν διαταγή του νέου διεκδικητή αβραμικού θεού: «Τα τέκνα υπακούετε στους γονείς υμών (αλλά μόνο) εν Κυρίω, τουτέστιν, κατά Κύριον...(και διευκρινίζει) εάν δε (ο γονέας) είναι Έλλην ή αιρετικός, ουκέτι πείθεσαι δει» (πρέπει να απειθείτε!) Ι. Χρυσόστομος εισ εφεσιουσ επιστολη 62.149.41

Τα Ελληνικά ονόματα ενοχλούσαν τους νέους πνευματικούς ιδιοκτήτες των Ελλήνων, αφού τους υπενθύμιζαν την καταγωγή και την ιστορία τους. Κοιτάξτε την χρυσοστομική καταδίωξη των ελληνικών ονομάτων! Ο προγονο-αφανισμός της εποχής του Σερούχ, πρέπει να ωχριά μπροστά του: «Και είδε (ο Ιακώβ) στον ύπνο του σκάλα από γης έως του ουρανού και τους αγγέλους του θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας και αυτόν τον θεόν να στέκει στην κεφαλή και ονόμασε αυτόν (τον Ιακώβ) Ισραήλ... Κανείς (λοιπόν) δεν πρέπει να σπεύδει των προγονών να καλεί τα ονόματα στα παιδιά του όπως του πατέρα και της μητέρας και του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων, (της Παλαιάς Διαθήκης) των μαρτύρων, των επισκόπων, των αποστόλων. Προς αυτούς ας είναι και τούτος ο ζήλος σας.... Και μη μου τα έθη (έθιμα) τα Ελληνικά. Δεν είναι μικρή η ντροπή και ο κατάγελος όταν σε οικία χριστιανών έθη τινά ελληνικά επιτελώνται.. Και μη νομίσετε ότι μικρά και ευτελή τα γινόμενα. Γι’ αυτό λοιπόν σας παρακαλώ των δικαίων (δίκαιους ονομάζει πάντα του παλαιοδιαθηκικούς ήρωες) τις επωνυμίες να δίνεται στα παιδιά σας. Παρά (των Ελλήνων την συνήθεια που) την επωνυμία των (εκλιπόντων) προγόνων τους δίνουν στα παιδιά τους προς παρηγοριά (απ’ την απουσία) του θανόντος, ώστε δια της (αναμνηστικής) επωνυμίας ο απελθών να ζει, νυν δε μηκέτι» (εφεξής όχι πλέον!).

Μα, κοιτάξτε τι τρομερό ατόπημα έκαναν αυτοί οι Έλληνες! Έδιναν λέει, τα ονόματα το παππούδων τους στα νεαρά άτομα της οικογένειας! Αυτό όμως από μόνο του ήταν μια διαιώνιση μνήμης και ιστορίας, κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετούσε καθόλου τον συστηματικό προγονο-αφανισμό των Ελλήνων, έτσι για καθαρά θεϊκούς λόγους (όχι... αβρααμο-διαμελιστικούς), έπρεπε επειγόντως αυτή η φοβερή συνήθεια να σταματήσει!

Και συνεχίζει ο Χρυσόστομος: «Βλέπουμε άλλωστε τους δίκαιους (πατριάρχες) πως ονόμαζαν τα δικά τους παιδιά, ο Αβραάμ τον Ισαάκ όταν εγέννησε, ή ο Ιακώβ και ο Μωυσής, δεν ονομάσθηκαν έτσι από (τους) προγόνους (τους), ούτε κανέναν άλλο των δικαίων βρίσκομε έτσι (από πρόγονο) ονομαζόμενο... Άλλη λοιπόν δεν βρίσκουμε αιτία της μετονομασίας, παρά το ότι η υπενθύμιση των (προγόνων) είναι (ελληνική) αρετή... Εντεύθεν λοιπόν και εμείς οι την επιμέλεια (κηδεμονία) των παιδιών έχοντες αρχινώντας ας ρυθμίζωμεν αυτούς» Ι. Χρυσόστομος περι κενοδοξιασ και πωσ δει τουσ γονεισ ανατρεφειν τα τεκνα (690) 641.65 -

Ευτυχώς λοιπόν που ήρθε ο Χρυσόστομος και δίδαξε τους Έλληνες πως να ανατρέφουν τεκνά!

Τί να πρωτοσχολιάσει κανείς απ’ την βαθιά πνευματική αυτή περιτομή (την λοβοτομή θα έλεγα) των Ελλήνων! Οι κηδεμόνες των Ελλήνων, οι κατά τόπους επίσκοποι, ξανα-ρύθμιζαν την πανάρχαια συνήθεια της ονοματοθεσίας των Ελλήνων, λες και επρόκειτο για το καινούργιο τους παιγνιδάκι...! Όταν βέβαια η αλλαγή προς τα εβραϊκά ονόματα συνετελέσθη, τότε η παραπάνω επιχειρηματολογία, περί της ανοήτου επανάληψη των προγονικών ονομάτων, παραδόξως έλιξε!

Τα ονόματα, η μνήμες, τα έθιμα και οι άξιες, αργά αλλά σταθερά αποκόπηκαν! Το διαχρονικό ον του ελληνισμού, σαν αθώο ολοπλούμιστο και απονήρευτο ζώο, στα χέρια του Αβραάμ, καταδιαμελίσθη επιτυχώς και παρεδόθη βορά στους φυσικούς θηρευτές του!

Οι ελληνώνυμοι αλλά εβραιόφρονες επίσκοποι, θρονιασμένοι πια σε ολόκληρη την επικράτεια των Ελλήνων, θα φρόντιζαν στην συνέχεια με την ιερή τους φλόγα, να καυτηριάζουν αδιαλείπτως όλες τις μικρές ή μεγάλες απόπειρα ανασύστασης της αρχέτυπης ελληνικότητας! Οι αρχαιο-χαλδαιικοί μηχανισμοί της δικτατορικής σωτήριας είχαν επικρατήσει!

Οι νέες γενιές των Ελλήνων, όχι μόνο δεν έπρεπε να νοσταλγούν την επανασύνδεση τους με το δαιμονοποιημένο παρελθόν τους, αλλά έπρεπε να συνεισφέρουν σταθερά και από καρδιάς, κόπους, χρήμα, κτήματα αλλά και την ιδια την ζωή των παιδιών τους, αν ήθελαν να παραμείνουν υποψήφιοι διεκδικητές της εβραϊκής σωτηρίας!

«Τέτοιο είναι το κέρδος όταν τα κτήματα μας παραχωρούμε σ’ αυτόν (τον θεό του Αβραάμ) και όχι μόνο χρήματα ούτε μόνο κτήματα, αλλά και τα τέκνα μας. Στην ψυχή (μας) αυτό καλούμεθα να πράξομε περισσότερο όλων των άλλων. Αυτό που και ο πατριάρχης έκαμε Αβραάμ, (σας υπενθυμίζω ότι ο Αβραάμ δεν έκανε καμμία απολύτως θυσία... αλλά θεατρική απόπειρα θυσίας[5]) δια της οποίας (θυσίας) μετά περισσής δόξης κέρδισε τον υιόν. Και τότε μάλιστα έχομε τα παιδία μας, όταν αυτά τω Δεσπότη[6] παραδίδουμε» Ι. Χρυσόστομος προσ πιστον πατερα 47.383.54

Μπορεί άνθρωπος να μου βρει χειρότερες προϋπόθεσης σωτηρίας; Η αβραμικη αυτή θρησκεία λοιπόν, δεν ήθελε πολλά... μόνο τα ονόματα, τα έθιμα, την ιστορία, τα κτήματα, χρήματα και... τον απόλυτο έλεγχο των παιδιών μας! Το αβραμικό παιδομάζωμα, έχει δυστυχώς ακόμα τεραστία επιτυχία!

Τώρα πια την τελική μοίρα των παιδιών τους δεν θα ορίζουν στους Έλληνες οι παραδόσεις, τα έθιμα και οι ήρωες της αρχαιοελληνικής τους ιστορίας, αλλά... ο Χαλδαίος αστρολόγος Αβραάμ και οι παρατρεχάμενοι προφήτες του! Χαρές λοιπόν και πανηγύρια, οι ευλογίες του Αβραάμ έφτασαν για τα καλά: «στους βασιλείς των πέραν των νήσων της Θαλάσσης» δηλαδή στους Έλληνες!(Ιερεμίας ΚΕ΄15-27)

Η αβρααμογενής αυτή σωτηριακή ιδέα, αρχικά πράγματι δεν ζητάει τίποτα! Έρχεται μόνο να σε "σώσει". Όταν όμως την αποδεχθείς... ξαφνικά τα θέλει όλα! Και όταν λέμε όλα... εννοούμε ΟΛΑ. Την ζωή σου, τα κτήματα σου, τα παιδία σου... αλλά κυρίως την ιστορία σου, την εξαφάνιση του παρελθόντος σου, και οπωσδήποτε, (προσέξτε) την αποδοχή της δικής της εκδοχής για το μέλλον! Πραγματικά ένας θεός, που αρχικά δεν θέλει τίποτα και ξαφνικά τα θέλει όλα!

Οι μάχες που θα δίνουν πια οι Έλληνες, δεν θα είναι στον στίβο της φιλοσοφίας ούτε στις επιστήμες και στην ανίχνευση της αρμονίας με την μητέρα φύση! Οι μάχες θα είναι όλες αρχαιοεβραϊκής έμπνευσης: «αλείψου το λαδί της ευσέβειας, έχεις παλέματα (αγώνες) παραγγελθέντα υπό των αγίων πατέρων. Την ανεξικακία λάβαινε του Μωυσέως, (για φαντάσου, ανεξίκακος ο Μωυσής!) του Ιωσήφ την σωφροσύνη, του Δαβίδ την πραότητα (!) του Ηλία... του Ησαΐα... του Ελισσαίου[7]... (και η περήφανη κατάληξη του Ιωάννη)... μάνδρευε τα πρόβατα» Ι. Χρυσόστομος περι ελπιδοσ 60.774.15 Κατά τα αλλά, αυτός είναι ο συγγράψας το «κατά Ιουδαίων»! Αν αυτό δεν είναι ύμνος στην ιστορία των Ιουδαίων, τότε τι είναι ύμνος!

Άκου... «πρόβατα»!

Πάντως, όπως και να το κάνουμε, υπάρχει μια σταθερή πρόοδος! Κάποτε η συνάδελφος του Αβραάμ η Χαλδαία Κίρκη είχε μεταβάλει τους συντρόφους του Οδυσσέα σε ‘’γουρούνια’’.[8] Ναι, οι Έλληνες από ήρωες και ατίθασοι φιλόσοφοι, τρώγοντας ασταμάτητα στο ελπιδοτροφείο της νέας πίστης, έχουν μεταμορφωθεί τώρα σε μακρυμάλλικα ‘’πρόβατα’’! Η διάφορα προς το καλύτερο είναι εμφανής. Ανησυχητικό όμως παραμένει δυστυχώς ακόμα το γεγονός, ότι δεν φάνηκε ακόμα πουθενά εκείνος... ο θρασύτατος και πανούργος ελευθερωτής ο Οδυσσέας, να απαντήσει επιτέλους στον περισπούδαστο αυτόν ελπιδολόγο..: πρόβατο είσαι και φαίνεσαι...!

Ο πρώτος λοιπόν στην τάξη "πατέρας" της νέας θρησκείας των Ελλήνων, ο Χρυσόστομος Ιωάννης (για να δώσουμε λίγες ακόμα λεπτομέρειες της ανθελληνικής πατερικής δράσης), δεν ήταν μόνο άνθρωπος των ‘’χρυσόγλωσσων’’ αναθεματισμών, αλλά και δραστήριος κατάπικρος κυνηγός Ελλήνων!

Όταν έφτανε η στιγμή της δράσης, δεν δίσταζε να σηκώσει ψηλά τα μανίκια της χριστιανικής αγάπης, να πιάσει τον ρωμαϊκό νόμο απ’ τον λαιμό, και οποίον Έλληνα πάρει ο χάρος!

«Ο δε μέγας Ιωάννης (ο Χρυσόστομος... θα δείτε γιατί "μέγας") μαθών περί τας τελετάς των δαιμόνων, (οι δαίμονες φυσικά ήταν πάντα οι Έλληνες) ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον θεού (δηλαδή, άκρως φανατισμένους καλόγερους) συνέλεξε, με νόμους δε βασιλικούς αυτούς οπλίσας (τους νομιμοποίησε και) κατά των ειδωλικών έπεμψε τεμενών, τα δε χρήματα (των μισθοφόρων καλόγερων!) για τους κατεδαφιστές και τους βοηθούς[9] δεν έλαβε απ’ τα βασιλικά ταμεία, (!) αλλά από πλούσιες γυναίκες που φιλοτίμως να παρέχουν κατέπειθε, ώστε με την λαμπρή τους πίστη να κερδίσουν την ευλογία της χορηγίας. Έτσι με τον τρόπο αυτόν τους υπολειπόμενους σηκούς (Ελληνικούς ναούς) με τούτον τον τρόπον εκ βάθρων ανέσπασεν» Θεοδώρητου εκκλησιαστικη ιστορια - επιστολη δαμασου (Τομ. 5^ος 329/8-330/8)

Με τέτοιες ευλογημένες χορηγίες, δεν έμεινε "τίποτε" όρθιο από τον περικαλλέστερο, και πλέον εκτεταμένο πολιτισμό της ανθρωπότητας! Η "αγάπη" αφού άνοιξε την κερκόπορτα της λαϊκής αποδοχής, στην συνέχεια εκπλήρωσε το όνειρο του Αβραάμ... κατεδάφισε τον πολιτισμό των αντιπάλων και επικράτησε!

Τάδε έφη Γιεχωβάννες Χρυσόστομος! Ο μέγιστος των ελληνόγλωσσων πατέρων του χριστιανο-ελληνοφανούς πολιτισμού!

Ο «Μέγας Χρυσόστομος». Ο καλύτερος κυνηγός των επικηρυγμένων!!! Ο κατά πάσαν πιθανότητα ελληνομαθής, ελληνόγλωσσος, ελληνοφανής, αλλά απολύτως εβραιόφρων, θρησκευτικός ήρωας των σωτηριαζομένων Ελλήνων!

Οι άνθρωποι λοιπόν αυτοί, οι χριστιανοί "πατέρες" που με την φανερή βοήθεια του διαχρονικού προφήτη, μάνδριζαν Έλληνες, έγιναν τελικά οι ογκόλιθοι που με το εκτόπισμα τους σταμάτησαν την ροή των ελληνικών ιδεών, αποστραγγίζοντας σταδιακά κάθε επαφή των Ελλήνων με το πλούσιο παρελθόν τους και με το πρόσχημα της σωτήριας, πέτυχαν ουσιαστικά τον εξιουδαϊσμό των Ελλήνων!

Ο Ι. Χρυσόστομος από τις 1200 περίπου φορές που αναφέρει το όνομα «Έλλην», δεν νομίζω να βρείτε ούτε μια φορά που να μην χλευάζει ή να μην αντιπαλεύει κάθε τι Ελληνικό! Αν απ’ την άλλη δείτε τα χρυσόλογα που λέει στις άλλες 1200 φορές που αναφέρει μελιστάλακτα το όνομα του «Αβραάμ» θα καταλάβετε και την σκοπιμότητα και την διαφορά εκτίμησης.

Στο εκτενέστατο συγγραφικό του έργο, (1447 λόγοι, 240 επιστολές!) ούτε μια φορά δεν αναφέρετε για παράδειγμα ο Δευκαλίων, ο αγαπημένος ήρωας κατακλυσμού των Ελλήνων, σε αντίθεση με τον Νώε που αναφέρεται 330 φορές! Ο παγκοσμίως γνωστός ήρωας Ηρακλής, δεν αναφέρεται ούτε καν χλευαστικά, ενώ ο αλεπουδοκυνηγός Σαμψών, εκθειάζεται τουλάχιστον 25 φορές. Ο Ιακώβ, 760. Ο Ισαάκ, 440. Η Σάρρα, 290. Ο Αδάμ, 830.

Απ’ την πλευρά των αναθεματισμένων Ελλήνων; Ο Ιάσονας ούτε μια φορά. Ο Οδυσσέας καμμία! Ο Αχιλλέας, μια μοναδική φορά κι αυτή υποτιμητικά! Οι συγγραφείς: Όμηρος, καμμία. Ησίοδος μια μοναδική φορά. Ο Αισχύλος καμμία. Απ’ την άλλη μεριά της χρυσοστομικής εβραιολατρίας, ο Ιεζεκιήλ, 95. Ο Ησαΐας, 310. Ο Ιερεμίας, 310 κλπ. κλπ. κλπ.

Όταν βέβαια στα κείμενα του πέφτει το όνομα του Αβραάμ, τότε ο Ι. Χρυσόστομος εκστασιάζεται: «Αβραάμ... ολόκληρον ημίν πέλαγος ιστορίας το όνομα ήνοιξε τούτο» εισ την γενεσιν λογοσ θ΄ (54.625.19)

Για τους Έλληνες ενδεικτικές είναι οι χρυσοστομικές εκφράσεις όπως: «του μιαρού όντος Έλληνος»... «λύμη(φθίση, φθορά, αίσχος, όνειδος) τους Έλληνας κατέχει»...! «Δόγματα διεφθαρμένα οι Έλληνες γέννησαν»... «Πολλοί δε (Έλληνες) και υιούς και θυγατέρες εις σφαγή απέδωκαν δαίμονας τιμώντας»...! «Μιαρού Έλληνος φιλόσοφου το βιβλίο...» Και άλλα τέτοια κολακευτικά! Αν δε νομίζετε ότι εδώ τελειώνει ο πατερικός ανθελληνισμός... ε, πλανάσθε πλάνην οικτράν!

Ακόμα και όταν παίνευε τους Έλληνες, το έκανε χάριν υποτίμησης. Προσέξτε την παρακάτω δήλωση και θα καταλάβετε γιατί ο συνήθως χειμαρρόγλωσσος άγιος εδώ κοντοστέκετε, ξεροβήχει και μασάει τα λόγια του: «το κακό δια του αγαθού θεραπεύεται.[10] Αυτά λένε και φιλοσοφούν οι Έλληνες. Ντρεπόμεθα λοιπόν δια τούτο, που μπροστά στην τόσο ανόητη φιλοσοφία των Ελλήνων (!) εμείς κατώτεροι φαίνομεθα» Ι. Χρυσόστομος εισ τον ιωαννη (να΄γ΄) 59.286.38

Όταν συνιστάς κάτι, δεν επιτρέπετε ταυτόχρονα να το αποκαλείς ανόητο, διότι φανερώνεις την ασυγκράτητη ζηλοφθονία σου.

Ο αυθεντικός όμως φθόνος του Ιωάννη, κατά της κρυστάλλινης ελληνικής φιλοσοφίας, ξεχειλίζει εδώ δικαιολογημένα, διότι το περιλάλητο: «νίκα δια του αγαθού το κακόν» (Προς Ρωμαίους ΙΒ΄21) που αποτελούσε την αγαθόμορφη βιτρίνα της νέας πίστης και που κάτω από θεια δήθεν έμπνευση πρώτος γράψε ο Παύλος... αποκαλύπτετε εδώ ως απλή δανειο-κλοπή.

Η δήλωση: «Ουδείς κακώ κακόν ιάται, αλλ’ αγαθώ το κακόν» δηλαδή πολύ καλύτερα διατυπωμένη, βρισκόταν πεντακόσια και πλέον χρόνια ενωρίτερα στα χείλη των Ελλήνων!

Ο Ιωάννης όμως είχε αμετακίνητη αίσθηση αποστολής!

Ήταν δε άνθρωπος της δράσης και θιασώτης της νίκης με κάθε μέσον! Ήταν ξετρελαμένος όχι με τις πιθανές ή τις απίθανες σοφίες των Ελλήνων, αλλά με τις πρακτικές θρησκευτικές επιδόσεις των βαρβάρων! Αισθανόταν μια απίστευτη θεολογική έκσταση, καθώς έβλεπε τους νεοφώτιστους ελπιδο-τρελαμένους βαρβάρους να διαμελίζουν τα τελευταία απομεινάρια από ελληνο-φιλοσοφικές συντροφιές, τις οποίες χωρίς καμμία αίσθηση μέτρου αποκαλεί «συμμορίες»!

Ακουστέ με τι ανυπόκριτο ενθουσιασμό, ο Ι. Χρυσόστομος, ο πανούργος αυτός συνεχιστής του αβραμικου ονείρου, θαυμάζει και κατασυγχαίρει τους φυσικούς ‘’γαμψώνυχους’’ και γαμψώγνωμους βαρβάρους, που σαν φυσικά σαρκοβόρα του πολιτισμού, εφόρμησαν ασυγκράτητα στον εύγευστο γι’ αυτούς καταδιαμελισμό των Ελλήνων: «Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα. Όταν δε αυτός ο βάρβαρος και αμαθής τα της πίστης ασπασθεί, κανείς των ανθρώπων επί γης ποτέ (κάτι παρόμοιο) δεν είδε, όχι μόνο τα της πίστης ασπάζεται, αλλά και πεισμώνει («πείθη»). Καίτοι αυτό από μόνο του ένα μεγάλο είναι θαύμα (το βαρβαρικό πείσμα... που εδώ αποκαλείται ‘’θαύμα’’... σήμερα είναι παγκοσμίως γνωστό με το όνομα... αρρωστημένος φανατισμός!), ακόμα ένα ακολουθεί μεγαλύτερο που παρέχει τεκμήριο της θεοπνευστίας των (βιβλικών) λεγομένων, ότι πάντας τους ακούοντας πείθει... Ούτος ο βάρβαρος (με την επιθετική βιβλική πίστη) την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε... Όπου παλαιοτέρα εφιλοσόφουν οι της ελληνικής συμμορίας άπαντες, και εκεί (αυτός ο βάρβαρος) των δαιμόνων (Ελλήνων) γίνεται φόβος, (και) εν μεσώ των εχθρών διαλάμπει, και τον ζόφον αυτών (των Ελλήνων) σβήνει και την ακρόπολιν των δαιμόνων καταλύει... και ενώ τα μεν Ελλήνων τα πάντα σβήνουν και αφανίζονται τούτου (του βάρβαρου) καθ’ έκαστη λαμπρότερα γίνονται» Ι. Χρυσόστομος εισ ιωαννην 59.31.33 Ο έμμισθος βαρβαρισμός, στον μελαγχολικότερό του απόγειο!

Όταν ο Αβραάμ μέσα στον εκστασιακό του προφητισμό, έδειχνε πως για να διαλυθούν οι λαοί και τα έθνη, έπρεπε να δοθούν βορά στους φυσικούς τους διαμελιστές, δεν θα μπορούσε καθόλου να φανταστεί τέτοια επιτυχία στην εκλογή ορνιο-βάρβαρων[11] "σαρκοβόρων" σύμμαχων!

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο διασημότερος εκ των πατέρων της εκκλησίας, μπορεί να μην το ξέρατε, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό, ιστορικά στέκει απ’ την μεριά των δραστήριων διαμελιστών του Ελληνισμού! Οτιδήποτε συντριβεί, διαμελίζει, σαρώνει τον Ελληνισμό, του φαίνεται ευλογία παρά θεού και θαύμα εξ ουρανού!

Οι πληγές του Αβραάμ έπεσαν πάνω στους Έλληνες σε όλο το οδυνηρό τους μεγαλείο. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος όχι μόνο καυχάται στην αποτελεσματικότητα των μισθωμένων βάρβαρων του, αλλά και πανευτυχής σημειώνει το αφανιστικό για τον Ελληνισμό αποτέλεσμα:«Ο μεν γαρ Ελληνισμός πανταχού της γης εκταθείς και τας απάντων ανθρώπων ψυχάς κατασχών ούτως ύστερον μετά την τοσαύτην ισχύν και την επίδοσιν υπό της του Χριστού (χριστιανισμού) κατελύθη δυνάμεως» Ι. Χρυσόστομος κατα ελληνων 15.

Ο Ιωάννης παραδέχεται εδώ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον την εκπληκτική διάδοση του Ελληνισμού και την εξασφαλισμένη υπέρ των Ελλήνων αγάπη των λαών στα πέρατα της γης! Ο Ελληνισμός μετά την καταξίωση του ως φυσικού πολιτισμικού ηγέτη, ήταν πράγματι στα πρόθυρα μιας παγκόσμιας εδραίωσης!

Ο φωτοδότης Ελληνισμός, που εδώ από τον Ιωάννη Χρυσόστομο αποκαλείται: «ζόφος, και ακρόπολη δαιμόνων», είχε κατορθώσει το ακατόρθωτο, να προσελκύσει ακόμα και τους απαίδευτους λαούς της γης, στα αγαθά του Ελληνισμού και στους καρπούς της ελληνότροπης παιδείας!

Ωσότου, ο ψευδοσώστης Ιουδαιο-χαλδαισμός, είχε μια λαϊκότερη πραμάτεια από την επίπονη παιδεία των Ελλήνων! Όχι μόνο δεν συνέδραμε στην κολοσσιαία πολιτισμική επανάσταση των Ελλήνων, (ως όφειλε), αλλά σκορπώντας δωρεάν την Ιουδαϊκή "ελπιδο-πανάκεια", πλάνεψε και καταγοήτεψε τους απαίδευτους της Μεσογείου και οπαδοποιώντας τους, ανέτρεψε, δαιμονοποίησε και τελικά κατέστρεψε οτιδήποτε Ελληνικό!

Ο θρησκευτικός λαϊκισμός, χρησιμοποιώντας κάθε τύπο θεοειδών υποσχέσεων, σκλάβωσε κυριολεκτικά την λαϊκή υποστήριξη, την οποία σταδιακά μετέβαλε σε ενορχηστρωμένο φανατισμό!

Ο ίδιος ο Ι. Χρυσόστομος δεν αγνοούσε καθόλου ότι όλο αυτό οδηγούσε αργά αλλά σταθερά στην υποσχεμένη παλαιοδιαθηκική άλωση των εθνών: «Σκεφθείτε μόνο όταν ελέγετο προς τον Δαβίδ: ‘’Ζήτησον παρ’ εμού και θέλω σοι δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου και ιδιοκτησία σου τα πέρατα της γης’’(Ψαλμοί Β΄8) Πως μπορούσε να γνωρίζει το λεγόμενον ο Σύριος ή ο Γαλάτης ή Μακεδών ή ο Αθηναίος, αν στην ασάφεια έμεναν οι Γραφές;» Ι. Χρυσόστομος προφητειων ασαφειεσ 56.178.38

Πράγματι κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι η μοίρα (ειμαρμένη) των εθνών, από την εποχή του Αβραάμ είχε μπει σε απίστευτη πορεία αλλαγής! Οι άξεστοι, οι δειλοί οι εθελόδουλοι και οι βάρβαροι (απαίδευτοι) ήταν ανέκαθεν το μεγάλο πρόβλημα της προόδου και ο φυσικός αντίπαλος του πολιτισμού! Τώρα όμως με τον ιδεολογικό οργανωτή και ελπιδο-ταϊστή τους... είχε σημάνει για τα καλά η ώρα του νεοβαρβαρισμού!

Αντίπαλος στους μεθοδικούς κατεδαφιστές του πολιτισμού δεν φαινόταν πουθενά! Ο ορνιοσυνάκτης προφητισμός είχε πλούσιο έργο ανεμπόδιστου διαμελισμού να επιτελέσει!

[1] Τα ιδια περί ιουδαϊσμού «εν κρυπτώ», επαναλαμβάνουν σταθερά ο Ωριγένης, Ευσέβιος, Βασίλειος, Χρυσόστομος, Θεοδώρητος και άλλοι!

[2] Αν ο Ευσέβιος ήταν όχι Έλλην όπως λένε, αλλά Εβραίος στην καταγωγή, δεν ενδιαφέρει πράγματι κανέναν! Μια τέτοια όμως διαπίστωση δεν θα αποτελέσει διόλου έκπληξη! Αλώστε οι μικτοί γάμοι (Ελληνο-Εβραϊκοί) ήταν ο κανόνας στην πρωτοχριστιανική περίοδο και μπορούσε να δώσει την διπλή εθνική ταυτότητα, σε αναρίθμητους υπηρέτες της Αβραάμικης μανίας!

[3] Ένας άλλος "Ραββίνος", ο Φλέγον, υπήρξε επίσκοπος Μαραθώνος! Ένας άλλος ο Σίλας στην Κόρινθο. Ο Σιλουανός στην Θεσσαλονίκης... Ο Κάρπος στην Βέροια... ένας στην Κύπρο, άλλος στην Κρήτη και άλλοι στην Αθήνα! Σύντομα ολάκερη η Ελλάς επισκοποκρατήθη πλήρως!

[4] Για όσους δεν θέλουν να μπουν στην περιπέτεια της ατελείωτης πραγματικά ανθελληνικό-φιλεβραϊκής πατρολογίας, συνιστώ το συνοπτικό κατάλογο του Μητροπολίτη Δωρόθεου Σχολάριου: κλεισ πατρολογιασ και βυζαντινων συγγραφεων (εκδόσεις ωφέλιμου βιβλίου) όπου με την ανάγνωση μόνο των υποτίτλων, θα καταλάβετε αμέσως το γενικότερο ανθελληνικό πνεύμα των ‘’ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ’’!

[5] Ο Αβραάμ δεν θυσίασε τον γιο του, ούτε καν είχε την πρόθεση να το κάνει. Βλ. Μεγάλο ψέμα «η θυσία που δεν έγινε ποτέ»  

[6] Τα παιδιά του λαών πάντοτε παραδίδονται στο όνομα μια μεγάλης ιδέας. Εδώ ο άγνωστος στους Έλληνες δεσποτισμός του θεού, ζητά να του παραδώσουν (χάριν σωτήριας) τα Ελληνοπούλα!

[7] Σας υπενθυμίζω, ότι ο Ελισαίος είναι ο φαλακρός προφήτης που καταράστηκε τα παιδιά όταν κορόιδεψαν την γυαλιστερή του φαλακρά και μόνο γι’ αυτό 42 απ’ αυτά πέθαναν! Β. Βασιλέων Β΄24. Βλέπε «ο ένοπλος δόλος» σελ 408 Η εκκλησία των Ελλήνων εορτάζει την ιερή αυτή φαλάκρα που κόστισε 42 παιδικές ψυχούλες στις 14 / 6^ου κάθε χρόνο!

[8] Όλα δείχνουν ότι οι σύντροφοι του Οδυσσέα, είχαν πέσει θύματα δραστικής δρόγης (μαγγανείας) και είχαν συμπεριφορά γουρουνοειδή, δηλαδή άκοσμη.

[9] Την καλοπληρωμένη ειδικότητα «βοηθός κατεδαφιστού» την ανακάλυψε με το οξύτατο πνεύμα αγάπης προς τους εχθρούς του ο Ι. Χρυσόστομος!

[10] Η αξιοθαύμαστη αυτή ελληνική δήλωση είναι: «Ουδείς κακώ κακόν ιάται, αλλ’ αγαθώ το κακόν». Πρόκειται πιθανότατα για χαμένη ρήση του Εμπεδοκλή (495-435 αι.π.Χ.!)ο οποίος έλεγε: «αγαθών απάντων αίτιο τ’ αγαθόν εστί» και «κακώ κακόν ιώμενος ουδέν» Πολύβιος 5.11.2

[11] Το αξιοπερίεργο είναι ότι έναν άξεστο βάρβαρο, οι Έλληνες ακόμα μέχρι σήμερα τον αποκαλούν «όρνιο»!!

Περί βίαιης κατηχήσεως Ελλήνων στον Χριστιανισμό! Του Μ. Καλόπουλου

Ο κατηχητικός πειθαναγκασμός των Ελλήνων

Ο Ιουδαιο-Ρωμαιο-Χριστιανισμός κατηχεί ακόμα τους Έλληνες.

Ο φίλος Κυπριανός μου γράφει: «Ειλικρινά δεν σας καταλαβαίνω (κ. Καλόπουλε). Αφού ο Θεός της Αγίας Γραφής (ο Γιαχβέ) δεν σας αφορά, η πίστη (σ’ αυτόν) σας είναι εντελώς αδιάφορη και απορριπτέα, τί θέλετε τότε και ασχολείστε με αυτά τα θέματα;»

Κύριε Κυπριανέ προσποιήστε επίμονα ότι δεν καταλαβαίνετε, κι αυτό είναι φανερό, όχι μόνο σε σας, αλλά και σε κάθε ομόθρησκό σας.

Δεν είστε "εσείς" που αιώνες τώρα, καθημερινά κατηχείτε ολόκληρο αυτόν το λαό στα σεπτά μυστήρια του Γιαχβέ; Δεν είστε εσείς που με τα χιλιάδες εκπαιδευτήρια σας, κάθε είδους και βαθμίδος, σε καθημερινή βάση και με μύριους τρόπους ενσταλάζετε συστηματικά, σ’ έναν ολόκληρο λαό, την πίστι στους Ιουδαίους ήρωες της γιαχβικής Βίβλου και το απόλυτο δέος και την πίστη στα φανταστικά κατορθώματα και τις σωτηρίες υποσχέσεις του Ιουδαίου θεού Γιαχβέ;

Δεν έχει προσφάτως αναλάβει (για πολλοστή φορά) η εκκλησία της Ελλάδος, ολόκληρη εκστρατεία (χρηματοδοτούμενη απ΄ τα δημόσια ταμεία) εκχριστιανισμού του ελληνικού λαού; Δεν ήμασταν κι εμείς κάποτε παιδιά του κατηχητικού… που μπερδέψαμε τους στόχους και τις αξίες αυτής της ζωής… με εκείνες τις φανταστικές παρδεισο-κολαστήριες μεταθανατολογίες του κατηχητικού σας;

Γιατί δεν ρωτάτε καλυτέρα κύριε Κυπριανέ πόσες αναρίθμητες αγνές ψυχές έχετε νοθεύσει διαχρονικά με τις ψευτο-Ιουδαϊκές σας ελπιδολαγνείες; Πόσα έθνη έχουν χάσει τον ιστορικό και ανθρώπινο προσανατολισμό τους, με το επαίσχυντο και απίστευτα ύπουλο θρησκευτικο-πολιτικό "ερωτικό ειδύλλιο" χριστιανισμού και Ρώμης; Πόση σωτήρια γνώση έκτοτε έχει αφανιστεί, κυνηγηθεί, διαφθαρεί και υποδουλωθεί στις θρησκευτικές σας εξουσίες; Και κυρίως ρωτήστε καλύτερα αγαπητέ μου, πόσο βαριά έχει πληρώσει το πανάξιο γένος των Ελλήνων τον βίαιο εκχριστιανισμό του και μετά… αν παρ’ όλα αυτά, πάλι δεν καταλάβετε γιατί ασχολούμαι ξαναρωτήστε με!  

Αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ… τι δυνατότητες έχει ένα τρυφερό παιδάκι του κατηχητικού να σας αντιμετωπίσει, όταν πέφτετε όλοι μαζί πάνω του… παπάδες, κατηχητές, πνευματικοί, δάσκαλοι, νονοί, καλόγεροι και τόσοι άλλοι;

Να ποια είναι η προϊστορία σας:

«Επειδή μερικοί συνελήφθησαν (αν και αξιώθηκαν το χριστιανικό βάπτισμα) διακατεχόμενοι από την πλάνη των ανόσιων μυσαρών Ελλήνων, να διαπράττουν εκείνα που δικαιολογημένα εξοργίζουν τον φιλάν­θρωπο (βιβλικό) θεό (μας)... Αυτοί θα υποβληθούν στην αντί­­στοιχη τιμωρία και μάλιστα με πνεύμα επιεί­κει­ας (!) αν επιμείνουν στην πλάνη των Ελλήνων, θα υποβλη­θούν στην έσχατη των ποινών. Αν δεν έχουν αξιωθεί ακόμα το σεβαστό βάπτισμα, θα πρέπει να παρου­σιαστούν στις ιερότατες εκκλησίες μας, μαζί με τις συζύγους και τα παιδία τους και μαζί με όλους του οίκου τους, για να διδαχθούν την αληθινή πίστη των χριστιανών. Αφού διδαχθούν και αποβάλουν την πλάνη που τους διακατείχε προηγουμένως, θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνω­ρί­ζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν (να ζητήσουν δηλαδή μόνοι τους το σωτήριο βάπτισμα!) δεν θα έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιούσιας, ούτε κινητής, ούτε ακίνητης. θα τουσ αφαιρεθουν τα παντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον, θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες. Θα παρεμποδίσουμε δε κάθε μάθημα (κλείσιμο σχολών!), που διδάσκεται από όσους πάσχουν από την νό­σο και την μανία (μάθησης!) των ανόσιων Ελλήνων, ώστε προσποιούμενοι ότι διδάσκουν, να μη μπορούν πια να διαφθείρουν της ψυχές των μαθητών τους με δήθεν αλήθειες. Αν (λοιπόν) φανεί κάποιος τέτοιος άν­θρω­πος και δεν τρέξει στις εκκλησίες μας, μαζί με όλους τους συγγενείς και τους οικείους του, θα τιμω­ρηθεί με τις προαναφερθείσες ποινές.

Θεσπίζουμε δε και νόμο, σύμφωνα με τον οποίο τα παιδία, όταν είναι σε μικρή ηλικία, θα πρέπει να βαπτίζονται αμέσως και χωρίς αναβολή, (ιδού ο υποχρε­ωτικός νηπιοβαπτισμός!) όσοι δε είναι μεγαλύτεροι στην ηλικία, πρέπει να συχνάζουν στις ιερότατες εκκλησίες μας και να διδάσκονται τις θείες γραφές και τους (βιβλικούς) κανόνες. Αφού δε εννοήσουν και αποβάλουν την παλαιά (αρχαιο-ελληνική) τους πλάνη, θα μπορέσουν να δεχθούν το βάπτισμα και στη συνέχεια να διαφυ­λάξουν την αληθινή πίστη των ορθόδοξων χριστιανών.

Όσοι δε, έχουν κάποιο στρατιωτικό ή άλλο αξίωμα, ή μεγάλη περιούσια και για να κρατήσουν τα προσχή­ματα (προσποιούμενοι τους πιστούς) ήλθαν ή πρόκειται να έλθουν να βαπτισθούν, αλλά αφήνουν τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους και τα υπόλοιπα μέλη του οίκου τους μέσα στην ελληνική πλάνη, διατάσουμε να δημευθεί η περιούσια τους, να αποκλεισθούν από τα πολιτικά δικαιώματά τους και να υποβληθούν σε αντάξιες τιμωρίες, αφού είναι φανερό ότι πήραν το βάπτισμα χωρίς καθαρή πίστη. Θεσπίζουμε αυτούς τους νόμους για τους αλητήριους Έλληνες». ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΕΙΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ 1.10.10

 Μ. Καλόπουλος

Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας (Εικόνα)

Περι καταστροφης της αλεξανδρινης βιβλιοθηκης Του Μ. Καλόπουλου

 Απ’ τον Θεοδώρητο (423-457) έχουμε την εξής τραγική περιγραφή: «Ο Πατριάρχης Θεόφιλος (391 μ.Χ) ανήρ πυκνός τας φρένας και ανδρείος το φρόνημα, την Αλεξάνδρου πόλη απ’ την ειδωλική ελευθέρωσε πλάνη, όχι μόνο εκ βάθρων ανέσπασε τα των ειδώλων τεμένη, αλλά και (τις απάτες) των εξεπατώντων ιερέων στους εξαπατημένους υπέδειξε μηχανήματα εκ χαλκού και εκ ξύλων...» (τα επιτεύγματα της πανέξυπνης ελληνικής τεχνολογίας, τα αριστουργηματικά δηλαδή τεχνουργήματα του ιερού αυτού πανεπιστημιακού εκθετηρίου, ο Θεόφιλος τα παρουσίασε σαν κατασκευάσματα μόνο για ιερατικούς εντυπωσιασμούς και απάτες!) «Όταν δε ανέβη (εννοεί όταν τελικά το 391 μ.Χ. επετέθη ο Θεόφιλος με υποχείριο του τον άξεστο θρησκομανή όχλο) εις τον ναόν του Σαράπιδος, ο οποίος απ’ τους απανταχού γης ναούς καθώς λέγουν τινές κάλλιστος και μέγιστος ητο... το μέγεθος όμως (ο Θεόφιλος) καταφρόνησε και έναν με πέλεκι εκκάλεσε πρόθυμα να επιπέσει στον Σάραπη. Καθώς δε εκείνος εχτύπησε ο Σάραπης δεξάμενος την πληγή, ούτε ωδύνησε ούτε φωνήν αφήκεν, άψυχος ων. Σε μικρά δε κομμάτια αυτό (το ξόανο) διέλυσαν και τα μεν παρέδωσαν στο πυρ, την δε κεφαλήν αυτού, δι’ όλης της πόλεως έσυραν και των προσκυνητών του παρατηρούντων, έμπροσθεν αυτών τα παθήματά του διακωμώδησαν. Παρόμοια δε οι απανταχού γης και θαλάσσης των δαιμόνων κατελύθησαν ναοί»! Θεοδώρητος εκκλησιαστικη ιστορια - επιστολη δαμασου τομ.5^ος ΚΒ΄1245 (ή 320.167-321.16)

Μερικοί υποστηρίξουν ότι ή μεγάλη καταστροφή της βιβλιοθήκης έγινε, το 47 π.Χ. όταν ο στόλος του Ιουλίου Καίσαρος πυρπολήθηκε μέσα στο λιμάνι της Αλεξανδρείας

Ό Ιούλιος Καίσαρ στα Απομνημονεύματα του δεν αναφέρει καμία πληροφορία για την υποτιθέμενη καύση της βιβλιοθήκης.

Αντιθέτως μάλιστα εντυπωσιασμένος από την ωραιότητα του ρυμοτομικού σχεδίου και των κτηρίων της Αλεξανδρείας, αναφέρει, μεταξύ των άλλων ότι οι οικοδομές της Αλεξάνδρειας είναι κατασκευασμένες κατά τέτοιο τρόπο, ώστε δεν εγίνοντο εύκολα παρανάλωμα του πυρός. Αλλά και ό Ρωμαίος ιστορικός Ίρτιος που συμπλήρωσε το σύγγραμμα του Καίσαρος δεν αναφέρει τίποτε σχετικό με την υποτιθέμενη καύση της βιβλιοθήκης.

Ό πρώτος συγγραφεύς που αναφέρει την καύση της βιβλιοθήκης είναι ό Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος (ο όποιος μαζί με τον Τάκιτο και τον Σαλλούστιο αποτελούν την τριάδα των μεγάλων Ρωμαίων Ιστορικών), όταν ανέλαβε μετά το 29 π.Χ. να συγγράψει την Ιστορία της Ρώμης μέχρι την εποχή του.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα από που άντλησε τις πληροφορίες αυτές ο Λίβιος Τίτος αφού ο ίδιος δεν ήλθε ποτέ στην Ελλάδα για συγκέντρωση πληροφοριών και στοιχείων, όπως συνήθιζαν μέχρι τότε να πράττουν οι λόγιοι Ρωμαίοι. Είναι αξιόπιστα τα στοιχεία που παραθέτει στην Ιστορία του, μιας και οι κρίνοντες το έργο του απεφάνθησαν ότι ό Τίτος Λίβιος «στην επιθυμία του να γράψει μία ιστορία δεν πρόσεξε ούτε έλαβε διόλου υπ' όψιν του την αρχαιοδιφική έρευνα της εποχής του και των παλαιότερων γενεών. Ούτε παρέλαβε ή έκρινε σοβαρά τις διάφορες Ιστορίες που είχε στην διάθεση του, για να επισημάνει τις αποκλίσεις τους». τα έργα του είναι στο σύνολο τους αναξιόπιστα. Μετά από έναν αιώνα ό Ρωμαίος Σενέκας στο έργο του «De tranquillitate animi ix» αναφέρει την καύση της βιβλιοθήκης κάνοντας παραπομπή στην ιστορία του Τίτου Λίβιου. Δηλαδή αντιγράφει τα γραφόμενα του Λίβιου Τίτου χωρίς να εξετάσει την βασιμότητα των γραφομένων. Και εδώ συμβαίνει το έξης κωμικοτραγικό. "Όταν ό Λίβιος Τίτος γραφή για τον υποτιθέμενο εμπρησμό της βιβλιοθήκης ο Έλληνας Γεωγράφος Στράβων ευρίσκεται στην Αλεξάνδρεια βλέπει την βιβλιοθήκη εργάζεται σ' αυτήν και περιγράφει το μεγαλείο της!!!

Ό Έλληνας ιστορικός Δίων ό Κάσσιος (155 μ.Χ-235 μ.Χ), ο οποίος έγραψε την Ρωμαϊκή Ιστορία ως το 229 π.Χ στην ελληνική γλώσσα, χρησιμοποιώντας ως πήγες τα απομνημονεύματα του Αύγουστου, του Αδριανού, του Τάκιτου και του Τίτου Λίβιου, αναφέρει ότι, όταν πυρπολήθηκε ό στόλος του Ιουλίου Καίσαρα στο λιμάνι της Αλεξανδρείας εκάησαν μόνον οι αποθήκες του λιμένος του σίτου και οι συλλογές των βιβλίων που υπήρχαν εκεί για εξαγωγή. Το γεγονός αυτό φαντάζει ως το πλέον αληθινό, μιας και όλοι γνωρίζουν ότι ή Αλεξάνδρεια προμήθευε εις όλον τον κόσμο βιβλία πάπυρους και αντίγραφα βιβλίων.

Τον 2° αιώνα μ.Χ. ό Λατίνος γραμματικός Γέλλιος Αόλος στο σύγγραμμά του «Αττικές Νύχτες» αντιγράφοντας τους προηγούμενους, αναφέρει την πυρπόληση της βιβλιοθήκης, το ίδιο δε πράττει τον 4° αιώνα μ.Χ. και Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος (330 μ.Χ-395 μ.Χ.). Με λίγα λόγια δημιουργήθηκε μία βιβλιογραφία εκ του μηδενός. Από τους νεώτερους συγγραφείς ο τόμοι μιας και όπως αναφέρει, η βιβλιοθήκη κατεστράφη.

ο Ιούλιος Καίσαρ όχι μονό δεν ήταν υπεύθυνος για την υποτιθέμενη πυρπόληση της, αντιθέτως, εμπνεόμενος από το μεγαλείο της είχε την πρωτοβουλία να ίδρυση την πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη στη Ρώμη.

Άλλωστε θυμηθείτε, ο Στράβων που διακρινόταν για τις βιβλιοφιλικές του ευαισθησίες επισκέφθηκε την βιβλιοθήκη μετά την αποχώρηση του Καίσαρα από την Αλεξάνδρεια χωρίς να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο που να υπαινίσσεται έστω κάποια περιπέτεια της συλλογής της.

Τον 7ο αιώνα ο χαλίφης Ομάρ της Δαμασκού κατέλαβε την πόλη της Αλεξάνδρειας και διέταξε την καταστροφή των έργων της βιβλιοθήκης που έρχονταν σε αντίθεση με το Κοράνι. Οι στρατιώτες του έκαψαν όλα τα βιβλία εκτός από εκείνα του Αριστοτέλη. Τους πήρε 6 μήνες για να τα καταστρέψουν και μάλιστα χρησιμοποιούσαν τη φωτιά για να ζεστάνουν τα δημόσια λουτρά όπου διασκέδαζαν. Σ’ αυτήν την εκδοχή όμως, υπάρχουν ενστάσεις από τους μελετητές. Αφ’ ενός υπάρχει αναφορά για καταστροφή μόνο βιβλίων και όχι βιβλιοθήκης και αφ’ ετέρου, είναι  πολύ πιθανό  ο χριστιανός  συγγραφέας που μετέφερε την πληροφορία να παραποίησε εσκεμμένα την αλήθεια. Λένε δηλαδή οι μελετητές, ότι οι χριστιανοί  Ευρωπαίοι συγγραφείς του Μεσαίωνα, είχαν κάθε λόγο να λοιδορήσουν τους Μωαμεθανούς εχθρούς τους.

Μ. Καλόπουλος

Κράτα το

Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας ή «Ψυχής Ιατρείον» Toυ Μ. Καλόπουλου

«Ιερά βιβλιοθήκη, εφ’ ης επιγεγράφθαι Ψυχής ιατρείον»DiodorusSiculusHist., Bibliothecahistorica 1.49.3.

Κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει κατά του μεγαλύτερου πνευματικού κέντρου στον κόσμο! Τον ναό των βιβλίων! Ο Ιωάννης τόλμησε γράφοντας... «κατά Ιουδαίων»!

     Να τι λέει ο "ιερός" Χρυσόστομος για την Αλεξάνδρεια την γνώση και τα βιβλία: «Ιστορίαν θα σας διηγηθώ παλαιάν. Πτολεμαίος (Β΄) ο Φιλάδελφος πανταχόθεν βίβλους συναγών και μαθών ότι και παρά Ιουδαίων υπάρχουσι γραφαί περί θεού φιλοσοφούσαι, ... ερμήνευσε αυτάς (μετέφρασε) και εις το Σεράπιδος ιερόν απέθεσεν, ήτο δε ο ανήρ Έλλην, και μέχρι τώρα εκεί των προφητών αι ερμηνευθείσαι βίβλοι (μετάφραση των Ο΄)[1] μένουν.Τι λοιπόν, άγιος έσται ο ναός του Σεράπιδος δια τα βιβλία; Μη γένοιτο! Αλλ’ εκείνα μεν (τα ιουδαϊκά βιβλία) έχουν την δική τους αγιότητα, στον τόπο όμως (στο Σεράπειο) δεν την μεταδίδουν... αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων δαιμόνων... και παρ’ αυτών βωμός στέκει απάτης αόρατος εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι... κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διαδώστε!) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί!» Ι. Χρυσόστομος λογοι κατά ιουδαιων 48.851.38 έως 852.35

     Αυτός είναι ο "ιερός" Χρυσόστομος...!

     Αυτόν τον τόπο, την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας δηλαδή, (που εγκαινιάστηκε περί το 300 π.Χ.) τον κατοικούσαν πραγματικοί δαίμονες! Εφτακόσιες χιλιάδες (700.000) έως δυο εκατομμύρια (2.000.000!!!) επικίνδυνοι θρησκειοφάγοι "δαίμονες" (τόμοι βιβλίων) της ελληνικής θρησκειοβόρου γνώσης. Αυτό τον Ναό κατέστρεψε το "σωτήριον" έτος 391μ.Χ. ο «λιθομανής και χρυσολάτρης Θεόφιλος» (όπως τον αποκαλούσε ο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης) ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος! Ο θείος του Κύριλλου Αλεξάνδρειας, που με τη σειρά του από την θέση του Πατριάρχη Αλεξανδρείας, κατέσφαξε το 415 μ.Χ. την ελληνόψυχη Υπατία, γιατί δεν έλεγε να σταματήσει τις δημόσιες παρουσιάσεις των επιτευγμάτων της ελληνο-αλεξανδρινής επιστήμης!

Αν αυτοί... όλοι... δεν είναι αληθινοί προπάτορες των Ιουδαιο-χριστιανών τότε ποιοι;

 Μ. Καλόπουλος

[1] Ο Ιωάννης αναφέρεται στην βιβλική μετάφραση των Ο΄ που επί των ημερών του ξεπερνούσε τα εξακόσια και πλέον χρόνια διαφύλαξή της, στην Αλεξανδρινή βιβλιοθήκη.